نمی رقصانمت چون دودی آبی رنگ...

  نمی رقصانمت چون دودی آبی رنگ...: 

  نمی گردانمت در برج ابریشم 

  نمی رقصانمت بر صحنه های عاج: 

  شب پائیـــز می لرزد به روی بستر خاکستر سیراب ابر سرد 

  سحر با لحظه های دیرمانش می کشاند انتظار صبح را در خویش...

بهار خاموش

  بهار خاموش: 

  بر آن فانوس که ش دستی نیفروخت 

  بر آن دوکی که بر رف بی صدا مـــاند 

  بر آن آئینه ی زنگار بسته 

  بر آن گهواره که ش دستی نجنبـــاند

شبانه

  شبانه: 

  اعترافی طولانی ست شب اعترافی طولانی ست 

  فریادی برای رهائی ست شب فریادی برای رهائی ست 

  و فریادی 

  برای بــــند. 

  شب 

  اعترافی طولانی ست. 

  اگر نخستین شب زندان است 

  یا شام واپسین 

  - تا آفتاب دیگر را 

  در چهار راه ها فرا یاد آری 

  یا خود به حلقه ی دارش از خاطر ببری- 

  فریادی بی انتهاست شب فریادی بی انتهاست 

  فریادی از نومیدی فریادی از امید 

  فریادی برای رهائی ست شب فریادی برای بند. 

  شب 

  فریادی طولانی ست. 

احمد شاملو 

ققنوس در باران(20 دی 1344)