Uçurum boylarında
Kanatları ıslak minik kuşlar
Belkide güneşin bulutlar arasından çıkmayı
Beklemek gerekiyordu size
Ama uçmak sevgisi öyle sıcak ve derin ki
!Ah !Anlaşılmaz
در طول پرتگاه ها
پرندگان کوچک با بال های خیس
شاید هم انتظار بیرون آمدن خورشید از ورای ابرها
برای شما واجب بود
اما عشق پرواز چنان گرم و عمیق است که
آه؛ دور از درک است!
Kanat çırparak; İçten koşarak
Sevgiyle yaşamak
Ve son anda ölüme rastlamak
!Sizlere ayit kuşlar
بال زنان؛ از درون دوان
با عشق زیستن
و در لحظه ی آخر با مرگ روبرو گشتن
مخصوص شماست ای پرندگان!
Burada yağmur kaldırımları ıslatırken
Kimse sokakta kalmıyor
Ve hızla koşan adamlar kaçıyorlar yağmurdan
.Sanki kanatları kağıttan yapılmış gibi
این جا وقتی که باران پیاده روها را خیس می کند
هیچ کس در کوچه نمی ماند
و کسانی که به سرعت می دوند از باران می گریزند
گویی که بال های شان از جنس کاغذ است.
Yağmur altında sokaklarda yürüyorken yalnızca
Bir sigara yakıpta
Hayatın çirkinliğine öfkeden gülerken
Açken
Susuzken
Parasızken
Sizler gibi uçmak istiyorum uçurum boylarında
.Kanatlarım ıslakken
وقتی در زیر باران در کوچه راه می روم به تنهائی
وقتی سیگاری دود می کنم
و به آلودگی حیات با خشم تبسم می زنم
وقتی گرسنه ام
وقتی تشنه ام
وقتی بی پولم
به مانند شمایان پرواز در طول پرتگاه ها را می خواهم
با بال های خیس.
Cennetin kutsal zirveleri
Kanatları kağıttan insanların
Bize; bu ıslak ve ağır kanatlarla
.Cehennemin sıcak dibi yeter
قله های مقدس بهشت
از آن انسان های بال کاغذی ست
برای ما، با این بال های خیس و سنگین
انتهای گرم جهنم کافی ست.
Tabriz. Nisan 2014
Yer üzündə bir evim var
Pəncərəsi günəşə
Nəğmə deyib, quşlar qonar
Pəncərəmə həmişə
بر روی زمین خانه ای دارم؛ پنجره اش رو به خورشید
ترانه می سرایم، پرندگان می نشینند؛ بر پنجره ام همیشه
Yer üzündə bir evim var
Min zəhmətlə qurmuşam
Ordan iki körpə qartal
Böyüdüb uçurmuşam
بر روی زمین خانه ای دارم؛ با هزار زحمت برپایش داشته ام
در آن جا دو عقاب نوزاد؛ پرورده و پرانده ام
Yer üzündə bir evim var
Ocağı daim yanar
Onun sönməz şöləsindən
Ürəyim işıqlanar
بر روی زمین خانه ای دارم؛ اجاقش همیشه پر آتش
از شعله ی نامیرای آن؛ دلم پر نور می شود
Yer üzündə bir evim var
Xatirələr məskənim
İlqarında düz olana
Açıqdır qapım mənim
بر روی زمین خانه ای دارم؛ خاطره ها هستند مسکن من
برای آن کس که عهدش درست است؛ باز است همیشه در ِخانه ی من
Yer üzündə bir evim var
Orda neçə illərdir
Taleyi bir, arzusu bir
İki şair ömr edir
بر روی زمین خانه ای دارم؛ در آن سال هاست
دو شاعر زندگی می کنند؛ هم طالع و هم آرزو
Yer üzündə bir evim var
Orda qəmim, sevincim
Ordan gedər əlçatmayan
İllərə ömür köçüm
بر روی زمین خانه ای دارم؛ در آن جاست غم و شادی ام
از همان جا کوچ عمرم به سوی کوتاهی سال ها می رود
Yer üzündə bir evim var
Sanki xəyala dalmış
O, mənimçün ən müqəddəs
İsti aşiyan olmuş
بر روی زمین خانه ای دارم؛ گویی که در خیال گم شده است
آن جا برای من آشیانی مقدس و گرم شده است
حق با تو بود!
من ماهی بدی بودم....
که بر دروغ کرم های مصلوب قلاب های مشکوک
لب دادم!
که هرگز نتوانستم
پشت دندان های تیز کوسه های چشم تو
تخم بریزم!
که خزه ها را به جلبک های عزیز چشم تو بخشیدم
و تمام مادری دریا را
پشت ِ گوش ِ ماهی ها
انداختم....
من رنگ پولک های براقم را
در قصه های لیز ِ شاپری های مهربان
باختم!
و هوای تو در غریبه گی ِ آب شش هایم
روی شن های ساحل
ماسید...
حق با توست
من ماهی بدی هستم....
که بر چشم و دهان باز خود
روی ماهیتابه ی تفلون قرمز تو
و خرده های خشک نان
بر سفره ی نارنجی ات
هنوز مشکوکم!
(با کسب اجازه ی قبلی از شاعر این نوشته، سرکار خانم "الناز سرخانلو" مبادرت به انتشار این شعر نمودم.)
با تشکر از ایشان