Alkaya(شعر و ترانه/ ترجمه ترانه های ترکی)

پرواز را به خاطر بسپار....

Alkaya(شعر و ترانه/ ترجمه ترانه های ترکی)

پرواز را به خاطر بسپار....

Ağaçlar Ayakta Ölür (درختان ایستاده می میرند): فاتح




Gün gelir bunları da unutursun
Gün gelir gözyaşını kurutursun
Gün gelir bunları da unutursun
Gün gelir yüreğini avutursun
Zamanla öyle değirşir ki insan
Gün gelir ateşini soğutursun
روزی می آید و این ها را فراموش می کنی
روزی می آید و اشک چشمت را خشک می کنی
روزی می آید و این ها را فراموش می کنی
روزی می آید و قلبت را تسکین می دهی
با گذر زمان انسان چنان تغییر می کند که
روزی می آید و آتشت را سرد می کنی.

Ağlama yaşamak kumar olsada
Ağlama seni vuran yar olsada
Ağlama mevsim sonbahar olsada
.Ağaçlar ayakta ölür
گریه نکن، حتی اگر زندگی قماری بیش نباشد
گریه نکن، حتی اگر آن که تو را زده، یار باشد
گریه نکن، حتی اگر فصل پائیزت رسیده باشد
که درختان ایستاده می میرند.

Ağlama seni vuran yar olsada
Ağlama saçlarında kar olsada
Ağlama yaşamak kumar olsada
.Ağaçlar ayakta ölür
گریه نکن، حتی اگر آن که تو را زده، یار باشد
گریه نکن، حتی اگر بر گیسوانت برف سپید نشسته باشد
گریه نکن، حتی اگر زندگی قماری بیش نباشد
که درختان ایستاده می میرند.

Şimdiki aklınla yeniden başlaya bilseydin her şeye
Pişmanlıkların olmazdı bü günkü kadar
Doya doya gülmeleri zaten unuttun
Ve sevmeleri
Ve sevilmeleri
Seneler nasıl da su gibi aktı
Hatırası bile öyle uzak ki
Başını koyupta bir omuza
Güzel şeyler duymayalı çok oldu
Lanet olsun
Varsın kimseler bilmesin hayatta mısın
Ah bu şarkıların gözü kör olsun
با عقل کنونی اگر می توانستی همه چیز را از نو شروع کنی
پشیمانی هایت تا این حد نبودند(شاید)
خنده های از ته دل را بی شک از یاد برده ای
و دوست داشتن ها را
 و دوست داشته شدن ها را
سال ها چگونه به سان آب جاری شدند
که حتی خاطره شان هم دور می نماید
سر نهادن بر شانه ای
و سخنان زیبا شنیدن بسی دور شده است
لعنتی!!
تا باد کسی نفهمد که تو در قید حیاتی
آه، چشم این ترانه ها کور باد.

Gün gelir hayata yine doğarsın
Gün gelir kahrolduğuna yanarsın
Gün gelir hayata yine doğarsın
Gün gelir üzüldüğüne yanarsın
Yüzünde acı bir gülümseyişle
.Anarsın geçmiş günleri anarsın
روزی می آید و دوباره در زندگی زاده می شوی
روزی می آید و بر خشم گرفتنت می سوزی
روزی می آید و دوباره در زندگی زاده می شوی
روزی می آید و به اخم کردنت می سوزی
با تبسمی تلخ بر چهره ات
روزهای گذشته را به یاد  می آوری.

Ağlama seni vuran yar olsada
Ağlama saçlarında kar olsada
Ağlama yaşamak kumar olsada
.Ağaçlar ayakta ölür
گریه نکن، حتی اگر آن که تو را زده، یار باشد
گریه نکن، حتی اگر بر گیسوانت برف سپید نشسته باشد
گریه نکن، حتی اگر زندگی قماری بیش نباشد
که درختان ایستاده می میرند.

Ağlama seni vuran yar olsada
Ağlama buraya kadar olsada
Ağlama sonu intihar olsada
.ağaçlar ayakta ölür
گریه نکن، حتی اگر آن که تو را زده، یار باشد
گریه نکن، حتی اگر تا به این جا بوده باشد
گریه نکن، حتی اگر پایانش، انتحار باشد
که درختان ایستاده می میرند.

Fatih. Kıssaparmak

Ben Beni (من مرا): احمد کایا




Seyyah oldum pazar pazar dolaştım
Bir tüccara satamadım ben beni
Koyun oldum kuzum ile meleştim
Bir sürüye katamadım ben beni
Ben beni ;Kendimi; Canımı; Özümü
سیاح شدم و بازار به بازار گشتم
به تاجری نتوانستم بفروشم من مرا
گوسفند شدم و با بره ام هم نوائی کردم
به رمه ای نتوانستم قاطی کنم من مرا
من مرا؛ خویش را؛ جانم را؛ خودم را.

Dostlar beni bir kazana koydular
Kırk yıl yandım daha çiğdir dediler
Ölceğimi gram gram yediler
Bir kantarada tartamadım ben beni
Ben beni; Kendimi; Canımı; Özümü
دوستان مرا در دیگی گذاردند
چهل سال سوختم و هنوز خام است گفتند
اندازه ام را گرم به گرم خوردند
در ترازویی نتوانستم وزن کنم من مرا
من مرا؛ خویش را؛ جانم را؛ خودم را.

Deli gönlüm aktı gitti engine
Çok boyandım çok çiçekler rengine
Bir Mahsuni demiş oldum kendime
Olmaz olsun atamadım ben beni
.Ben beni; Kendimi; Canımı; Özümü
دل دیوانه ام سرازیر شد و تا انتها رفت
بسی رنگین شدم؛ به رنگ گل های بسیاری
گویا برای خودم یک "عاشیق ماحسونی" شده ام
نیست باد که نتوانستم دور بیندازم من مرا
من مرا؛ خویش را؛ جانم را؛ خودم را.

Ahmet. Kaya
Aşık. Mahsuni
 

Belki De (شاید هم): عاشیق ماحسونی



Kim bilir ne zaman kim bilir nerde

Dünya döne döne durur belki de

Mavi mavi güvendiğin denizler

Kesilir suları kurur belki de



چه کسی می داند چه زمان؛ چه کسی می داند کجا

دنیا در حال گردیدن، باز می ایستد شاید هم

دریاهای آبی آبی و اعتماد کردنی

آب هایش قطع می شوند و می خشکند شاید هم.


Geçer gider her sarayın ricali

Çünkü ecel ona vermez mecali

İki gözden uzak bizim Haceli

Atar on ikiden vurur belki de


می گذرد و می رود آقای هر قصری

چون که اجل به او مهلتی نمی دهد

این حاج علی ما که دور از چشم است

از پیشانی خویش (برقش) می پرد و می افتد شاید هم.


Dost Mahsuni kendi kendin oyalar

Anlaşamaz yağmur ile boyalar

Milyarca senedir yatan kayalar

.Bir gün kanatlanıp yürür belki de


عاشیق ماحسونی خویش را به حواس پرتی می زند

نمی تواند هضم کند و با باران نقاشی می کند

تخته سنگ های عظیمی که میلیاردها سال است خفته اند

روزی بال می گشایند و به پرواز درمی آیند شاید هم.


Aşık. Mahsuni. Şerif