پرسه در خاک غریب پرسه ی بی انتهاست
هم گریز غربتم زادگاه من کجاست؟
تـُو شبای پرسه ی دل واپسی
که می خوام دنیا رو فریاد بزنم
به کدوم لهجه ترانه سر کنم
به کدوم زبون تو رو داد بزنم
گم و گیج و تلخ و بی گذشته ام
توی شهری که پناه داده به من
از کدوم طرف میشه به هم رسید
همه کوچه ها به غربت می رسن
تو کدوم پس کوچه اولین سلام
سبد سبزو پر از ترانه کرد
تو کدوم محله واپسین وداع
غزل های عشقو غمگنانه کرد
کوچه ها و خونه ها، محله ها
این جا دفترچه های بی خاطره اند!
کوچه ها و خونه ها محله ها
این جا دفترچه های بی خاطره اند!
پرسه در خاک غریب پرسه ی بی انتهاست
هم گریز غربتم زادگاه من کجاست؟
برام از خاطره سنگری بساز
بید بی ریشه رو شن باد می بره
نسل بی گذشته رو خاک غریب
مثل شخم کهنه از یاد می بره
می خوام از باغچه ی سبز امروزها
سبد خاطره هامو پر کنم
می خوام از عطر دوباره گل شدن
شهر سالخوردگی هامو پر کنم
کوچه ها و خونه ها، محله ها
این جا دفترچه های بی خاطره اند!
کوچه ها و خونه ها محله ها
این جا دفترچه های بی خاطره اند!
این ترانه را با صدای داریوش شنیده ام.
ترانه سرا: ایرج جنتی عطایی.
Kaldırınca tabancasını nişan almak için sarı saçlıya
Parıldayı verdi gözleri koru kendini
Kırılangıçlar uçuştular korkudan çığrışıp
Kanat çırparak koru kendini
وقتی طپانچه اش را بالا برد به طرف شخص موبور برای گرفتن مدال
چشمانش درخشیدن گرفت، مراقب خودت باش
"کریلانقیچ" ها (نوعی پرنده) پرواز کردند و از ترس سروصدا راه انداختند
در حالی که بال می زنی مراقب خودت باش.
Hadi söyle bana muziği seversin sen
?Nasıl çalar insan hapishanede
Ağrılardan sızılardan sonra
.Romatizmanın zincirleri kemirdi elleriyle
حالا به من بگو تو که موسیقی دوست داری
می دانی آیا آدمی چگونه در زندان می نوازد؟
بعد از کشیدن تمام دردها و سوزش ها
زنجیرهای رماتیسم را با دستانش تکه تکه کرد.
(به بیماری رماتیسم غلبه کرد و با دستانش ساز نواخت)
İşte nişan aldı tam kemanının üstüne
Iskalamaz iyi nişancıdır koru kendini
Ama teller gene şakıdılar doldurdular havayı
Titrek titrek hiç umursamadan
بالاخره مدال خود را گرفت بر روی سازش
تیرش به خطا نمی رود که تیرانداز ماهری است، مراقب خودت باش
اما سیم ها دوباره شروع به چهچه زدن کردند، ریتم را گرفتند
بدون اهمیت دادن به لرزشی که داشتند
(دستان رماتیسمی نوازنده هنگام نواختن می لرزیده اند)
Hadi söyle bana muziği seversin sen
?Nasıl çalar insan hapishanede
Ağrılardan sızılardan sonra
.Romatizmanın zincirleri kemirdi elleriyle
حالا به من بگو تو که موسیقی دوست داری
می دانی آیا آدمی چگونه در زندان می نوازد؟
بعد از کشیدن تمام دردها و سوزش ها
زنجیرهای رماتیسم را با دستانش تکه تکه کرد.
(به بیماری رماتیسم غلبه کرد و با دستانش ساز نواخت)
Havasız bir delikte
Gıcrdayan somya üstünde
Yatakta yakalanmışsın berbat bir öksürüğe
Hih; Gelde şarkı söyle
Ama yinede sarı saçlı adam
Devam etti keman çalmaya
.Dirildi içimizde ölü düşler
در سوراخی بی هوا
بر روی تختی که صدا می کند
اسیر سرفه ای سخت شده ای در رختخواب
آه؛ بیا و ترانه بخوان
اما باز هم شخص موبور
به نواختن خود ادامه داد
رؤیاهای مرده در درون مان زنده شدند.
Söz: Georgi. Svejin
Müzik: Ahmet. Kaya
Uçun kuşlar uçun doğduğum yere
Şimdi dağlarımda mor sümbül vardır
پرواز کنید پرندگان، بپرّید به جایی که از مادر زاده ام
اکنون در کوه هایم سنبل بنفش روییده است (فصل بهار است)
Ormanlar koynunda bir serin dere
Dikenler içinde sarı gül vardır
در آغوش بیشه ها، دره ای خنک
در میان خارها، گلی زردرنگ وجود دارد
Uçun kuşlar uçun burda vefa yok
Öyle akar sular öyle hava yok
پرواز کنید پرندگان، بپرید که این جا وفایی نیست
آن آب های روان و آن هوا که این جا نیست
Feryadıma karşı aksi seda yok
.Bu yangın yerinde soğuk kül vardır
صدایی رودر روی فریادم نیست
در این جا که زمانی آتش بوده است، خاکستری سرد بر جای مانده است.
Söz: Rıza. Bölükbaşı
Müzik: Ahmet. Kaya