Alkaya(شعر و ترانه/ ترجمه ترانه های ترکی)

پرواز را به خاطر بسپار....

Alkaya(شعر و ترانه/ ترجمه ترانه های ترکی)

پرواز را به خاطر بسپار....

Belki De (شاید هم): عاشیق ماحسونی



Kim bilir ne zaman kim bilir nerde

Dünya döne döne durur belki de

Mavi mavi güvendiğin denizler

Kesilir suları kurur belki de



چه کسی می داند چه زمان؛ چه کسی می داند کجا

دنیا در حال گردیدن، باز می ایستد شاید هم

دریاهای آبی آبی و اعتماد کردنی

آب هایش قطع می شوند و می خشکند شاید هم.


Geçer gider her sarayın ricali

Çünkü ecel ona vermez mecali

İki gözden uzak bizim Haceli

Atar on ikiden vurur belki de


می گذرد و می رود آقای هر قصری

چون که اجل به او مهلتی نمی دهد

این حاج علی ما که دور از چشم است

از پیشانی خویش (برقش) می پرد و می افتد شاید هم.


Dost Mahsuni kendi kendin oyalar

Anlaşamaz yağmur ile boyalar

Milyarca senedir yatan kayalar

.Bir gün kanatlanıp yürür belki de


عاشیق ماحسونی خویش را به حواس پرتی می زند

نمی تواند هضم کند و با باران نقاشی می کند

تخته سنگ های عظیمی که میلیاردها سال است خفته اند

روزی بال می گشایند و به پرواز درمی آیند شاید هم.


Aşık. Mahsuni. Şerif



Kanatlarım Var Ruhumda (بر روحم بال هایی دارم): نیل


هر کسی از عشق یک برداشت برای خود دارد. یعنی ممکن است به تعداد اثرات انگشت موجود روی کره ی زمین نوع و حالت عشق داشت. خانم نیل هم این برداشت را دارد:


Sen beni boşuna hiç kalbinin oralara koyma
Kollarını bana sarma
Kalamam oralarda
Sende gül eğlen öyle acıklı konuşma
Hayat ne ki sonuçta
Anlık bir buluşma
Lalalala ben de böyleyim
Lalalala hep de böyleyim


تو برای هیچ مرا در آن  جای قلبت قرار نده
بازوانت را بر من حلقه نکن
در آن جاها نمی توانم ماند
تو هم بخند و لذت ببر؛ چنان خصمانه سخن نگو
زندگی در نهایت چیست مگر؟
یک رویارویی آنی
من این چنینم؛ همیشه هم این چنینم!

Geçmişe gitmem küsüm gözyaşlarıyla
Daha güçlüyüm ben hatalarımla
Beni kendi yoluna çağırma
Benim yolum başka
Gittiğim yer başka
Yokuşlarım başka
Karanlıkta yanabilirim boşlukta durabilirim
Düşmem ben kanatlarım var ruhumda
Geldiğim gibi gidebilirim
Aşktan vazgeçebilirim
.Zincir yok ki benim boynumda

به گذشته برنمی گردم؛ با اشک ها قهرم
من با خطاهایم بیشتر قدرت مندم
مرا به راه خویش باز نخوان
راه من راه دیگری ست
جایی که می روم جای دیگری ست
بلندی هایم هم دیگر گونه است
در تاریکی شعله ور می توانم شد
در خلاء می توانم ایستاد
نمی افتم؛ که بر روحم بال هایی دارم
همان گونه که آمده ام می توانم رفت
از عشق گذر می توانم کرد
بر گردن که زنجیری ندارم(قیدی ندارم)!!

Nil. Karaibrahimgil

دوستت می دارم




دوستت می دارم

به سان ترانه ای که هم چون زمزمه ای جاودانه

که بر لبان من جاری می شود

بی آن که شاید کسی جزتو، تو را از من بشنود!


دوستت می دارم

به مانند پرنده ای در قفس

که چون امید رهاییش نیست

دیگر به ترنم نوا نمی خواند

به پاس آب و دانه در زندان

و تو را می میرد!


دوستت می دارم

هم چون حُرم داغ یک عطش

در مرز بی آبی دریایی

که پایانش به شوره زاری می ورد(!!)

اما تو را هنوز می تپد!


دوستت می دارم

هم چون خسته رهگذاری

که نیک می داند جز تو چیزی در کوله بارش نیست

از تو می نوشد و در راه نمی ماند!


دوستت می دارم

ای ترانه ای که هیچ کس جز من

تو را نخوانده است!


تبریز/ آذرماه 93