Kara haber tez
duyulur unutsun beni demişsin
Bende kalan resimleri mektupları istemişsin
Üzülme sevdiceğim bir daha çıkmam karşına
Sana son kez
yazıyorum hatıralar yeter bana
خبر بد زود شنیده می شود، مرا از یاد ببرد گفته ای
نامه ها و عکس هایی را که از تو با من مانده اند خواسته ای
نگران نباش عشق من، یک بار دیگر به مقابلت در نمی آیم
برای آخرین بار برایت می نویسم، که خاطرات برایم کافی هستند
Unutma ki dünya fani veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca
از یاد نبر که دنیا فانی ست، و خداوندی که جان بخشیده است آن را می گیرد
من چگونه تو را از یاد ببرم، تا جان از بدن به در نشده
Kurumuş bir çiçek buldum mektupların arasında
Bir tek onu saklıyorum onu da çok görme bana
Aşkların en güzelini yaşamıştık yıllarca
Bütün hüzünlü şarkılar hatırlatır seni bana
گل خشکیده ای در میان نامه ها یافتم
تنها آن را نگاه می دارم، آن را هم برایم زیاد نبین
بهترین ِ عشق ها را سال ها در کنار هم تجربه کرده بودیم
تمام ترانه های اندوه بار تو را به یادم می آورند
Unutma ki dünya fani veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca
از یاد نبر که دنیا فانی ست، و خداوندی که جان بخشیده است آن را می گیرد
من چگونه تو را از یاد ببرم، تا جان از بدن به در نشده
Kırıldı kanadım kolum ne yerim var ne yurdum
Gurbet ele düştü yolum yuvasız kuşlar misali
Selvi boylum senin için katlanırım bu yazgıya
Böyle yazmışsa yaradan kara toprak yeter bana
دست و بالم بریده شد، نه جایی دارم و نه سرزمینی
راهم به دیار غربت افتاد، به سان پرندگان بی لانه
سرو قامتم برای توست که تسلیم این تقدیر می شوم
اگر آفریننده این چنین نوشته است، خاک تیره برای من بس است
Unutma ki dünya fani veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca
از یاد نبر که دنیا فانی ست، و خداوندی که جان بخشیده است آن را می گیرد
من چگونه تو را از یاد ببرم، تا جان از بدن به در نشده.
به یاد عدنان شن سس که چند روز پیش از پیش ما رفت:
İçelim arkadaş benim
derdim çok
İçelim arkadaş derdime çare yok
İçelim arkadaş bu gün keyfim yok
İçelim arkadaş tadım tuzum yok
بیا بنوشیم دوست من که دردم زیاد است
بیا
بنوشیم دوست من که بر دردم چاره ای نیست
بیا
بنوشیم دوست من که امروز سر کیف نیستم
بیا
بنوشیم دوست من که حال و دماغ ندارم
Dostlar acı söyler, düşmanlar sevine dursun
Bir büyük içtim ben, şifalar olsun
Mezem biraz peynir, birazda zeytin olsun
İçelim arkadaş içelim işte
İçelim arkadaş sarhoşum işte
دوستان تلخ سخن می رانند؛ تا دشمنان به شادی بایستند
نوشیدم
بسی سترگ؛ نوشم باد
مزه ام
کمی پنیر و کمی زیتون باشد
بیا
بنوشیم دوست من، بنوشیم اکنون
بیا
بنوشیم دوست من، که سرمستم اکنون
Doldur be meyhaneci, boş
kalmasın kadehim
Doldur be meyhaneci, hiç bitmiyor dertlerim
Doldur be meyhaneci, çabuk doldur içeyim
Doldur, doldur, doldur, doldur, gitsin
پر کن پیاله را ساقی، تا قدحم خالی نماند
پر کن پیاله را ساقی، که دردهایم هیچ تمامی ندارند
پر کن پیاله را ساقی، زود پر کن تا بنوشم
پر کن، پر کن، پر کن، پر کن تا سر
Doldur be meyhaneci yanıyor içim
içim
Doldur be meyhaneci hiç bitmiyor dertlerim
Doldur be meyhaneci kör kütük sarhoşum o biçim
Doldur Doldur Doldur Doldur Gitsin
پر کن پیاله را ساقی که درونم بسی می سوزد
پر کن پیاله را ساقی که دردهایم هیچ تمامی ندارند
پر کن پیاله را ساقی،به سان پروانه ای کور مست هستم
پرکن، پر کن، پر کن، پر کن تا سر
İçelim arkadaş hiç umudum
yok
İçelim arkadaş bugün havam yok
İçelim arkadaş benim gözüm tok
İçelim arkadaş muhabbetim yok
بیا بنوشیم دوست من که هیچ امیدی ندارم
بیا
بنوشیم دوست من که امروز حال و هوا ندارم
بیا
بنوشیم دوست من که چشمم سیر است
بیا
بنوشیم دوست من که محبتی ندارم
نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد
ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد
چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد
این تطاول که کشید از غم هجران بلبل
تا سراپرده ی گل نعره زنان خواهد شد
گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر
مجلس وعظ دراز است و زمان خواهد شد
ای دل ار عشرت امروز به فردا فکنی
مایه ی نقد بقا را که ضمان خواهد شد
ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید
از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد
گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت
که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد
مطربا مجلس انس است غزل خوان و سرود
چند گویی که چنین رفت و چنان خواهد شد
حافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود
قدمی نه به وداعش که روان خواهد شد