دوستت می دارم
به سان ترانه ای که هم چون زمزمه ای جاودانه
که بر لبان من جاری می شود
بی آن که شاید کسی جزتو، تو را از من بشنود!
دوستت می دارم
به مانند پرنده ای در قفس
که چون امید رهاییش نیست
دیگر به ترنم نوا نمی خواند
به پاس آب و دانه در زندان
و تو را می میرد!
دوستت می دارم
هم چون حُرم داغ یک عطش
در مرز بی آبی دریایی
که پایانش به شوره زاری می ورد(!!)
اما تو را هنوز می تپد!
دوستت می دارم
هم چون خسته رهگذاری
که نیک می داند جز تو چیزی در کوله بارش نیست
از تو می نوشد و در راه نمی ماند!
دوستت می دارم
ای ترانه ای که هیچ کس جز من
تو را نخوانده است!
تبریز/ آذرماه 93
Uçurum boylarında
Kanatları ıslak minik kuşlar
Belkide güneşin bulutlar arasından çıkmayı
Beklemek gerekiyordu size
Ama uçmak sevgisi öyle sıcak ve derin ki
!Ah !Anlaşılmaz
در طول پرتگاه ها
پرندگان کوچک با بال های خیس
شاید هم انتظار بیرون آمدن خورشید از ورای ابرها
برای شما واجب بود
اما عشق پرواز چنان گرم و عمیق است که
آه؛ دور از درک است!
Kanat çırparak; İçten koşarak
Sevgiyle yaşamak
Ve son anda ölüme rastlamak
!Sizlere ayit kuşlar
بال زنان؛ از درون دوان
با عشق زیستن
و در لحظه ی آخر با مرگ روبرو گشتن
مخصوص شماست ای پرندگان!
Burada yağmur kaldırımları ıslatırken
Kimse sokakta kalmıyor
Ve hızla koşan adamlar kaçıyorlar yağmurdan
.Sanki kanatları kağıttan yapılmış gibi
این جا وقتی که باران پیاده روها را خیس می کند
هیچ کس در کوچه نمی ماند
و کسانی که به سرعت می دوند از باران می گریزند
گویی که بال های شان از جنس کاغذ است.
Yağmur altında sokaklarda yürüyorken yalnızca
Bir sigara yakıpta
Hayatın çirkinliğine öfkeden gülerken
Açken
Susuzken
Parasızken
Sizler gibi uçmak istiyorum uçurum boylarında
.Kanatlarım ıslakken
وقتی در زیر باران در کوچه راه می روم به تنهائی
وقتی سیگاری دود می کنم
و به آلودگی حیات با خشم تبسم می زنم
وقتی گرسنه ام
وقتی تشنه ام
وقتی بی پولم
به مانند شمایان پرواز در طول پرتگاه ها را می خواهم
با بال های خیس.
Cennetin kutsal zirveleri
Kanatları kağıttan insanların
Bize; bu ıslak ve ağır kanatlarla
.Cehennemin sıcak dibi yeter
قله های مقدس بهشت
از آن انسان های بال کاغذی ست
برای ما، با این بال های خیس و سنگین
انتهای گرم جهنم کافی ست.
Tabriz. Nisan 2014
Bayraklar çarpışır meydanlarda hep
Parmaklar tetiğe dokunmaktadır
Beyaz bir güvercin uçmaya kalksa
Mermiler kanadın kanatmaktadır
بیرق ها همیشه در میدان های جنگ به هم می خورند
انگشت ها بر روی ماشه اند
اگر کبوتر سفیدی به پرواز درآید
گلوله ها بالش را در خونین کردن اند
Mahpuslar içinde sürgün adamlar
Dağlarda savrulur isyan külleri
Ormanı dondursa kışın gecesi
Açacak zindanda vazo gülleri
انسان های تبعیدی در زندان ها هستند
خاکستر آتش های عصیان در کوه ها می پراکند
اگر جنگل را شب زمستان یخ بزند
گل های گلدانی در زندان شکوفه خواهند زد
Fısıltılar akacak feryatlar dursa
.Dönmeye karar yok yollar kapansa
نجواها جریان خواهند داشت؛ حتی اگر فریادها بایستند
قرار بازگشتی نیست؛ حتی اگر راه ها بسته باشند.
Fısıltılar akacak, feryatlar dursa
Dönmeye karar yok yollar kapansa
Yani benim güzel dostum
Her insan kendi şerefini, kendi namusunu korumak telaşındadır
Düşman sarmışsa dört bir yanını
Ve namlu durmuşsa beyninin üzerine
Her insana kendi bahçesinin güllerini ve dikenlerini bile
Korumak şereftir, yabancı ayakların baskınından
نجواها جریان خواهند داشت؛ حتی اگر فریادها بایستند
قرار بازگشتی نیست؛ حتی اگر راه ها بسته باشند
یعنی دوست گل من
هر انسانی تلاش برای حفظ آبروی خویش و ناموس خویش دارد
حتی اگر دشمن هر چهار سویش را احاطه کرده باشد
و حتی اگر لوله ی تفنگ بر روی شقیقه اش قرار گرفته باشد
برای هر انسانی حفظ گل ها و حتی خارهای باغچه ی خویش
افتخار است؛ از هجوم گام های بیگانه.
Düşün
Bunu o karanlık ve soğuk zindanlarda düşün
Ve bil ki
Zindanlar sarsada dünya yüzünü
Ve tüm kendi düşüncelerini toplamış insanlar sürgüne giderse
Yeniden dağlarda savrulacak isyan külleri
Ve ormanı dondursa kışın simsiyah gecesi
Açacak zindanda
.Kendi elinle yaptığın vazo gülleri
فکر کن
این را در آن زندان های تاریک و سرد فکر کن
و بدان که
اگر زندان ها تمام روی زمین را بپوشانند
و اگر تمام انسان هایی که افکار خویش را هدف داده اند به تبعید بروند
خاکستر آتش های عصیان در کوه ها دوباره می پراکند
و اگر جنگل را شب تیره و تار زمستان یخ بزند
در زندان شکوفه خواهند زد
گل های گلدانی، که با دست خویش کاشته ای.
Tabriz
2004 Mayıs