Alkaya(شعر و ترانه/ ترجمه ترانه های ترکی)

پرواز را به خاطر بسپار....

Alkaya(شعر و ترانه/ ترجمه ترانه های ترکی)

پرواز را به خاطر بسپار....

Bu Dağ Ne Rüzgarlar Gördü (این کوه چه توفان ها که دیده است): فاتح



Nisan yağmurlarıyla ıslandım sokaklarda
Ağladım ikimize senden çok uzaklarda
Evim barkımdın benim en son şarkımdın benim
Gözlerinden içtiğim mavi rakımdın benim

با باران های پاییزی خیس شدم در کوچه ها

برای هر دومان گریستم در جایی بس دور از تو
خانه و کاشانه ام بودی تو؛ آخرین ترانه ام بودی تو
شرابی آبی بودی تو که از چشمانت نوشیدم

Bu dağ ne rüzgarlar gördü
Ne çığlar ne karlar gördü
Beni hiç tanımamışsın
Kaç yağmurda ıslanmışım
Ne alevlerde yanmışım
Beni hiç tanımamışsın
Hadi git bir ihanet borcum olsun
Hadi git anılar sende kalsın
Hadi git senin canın sağ olsun
.Hadi git sende git

این کوه چه توفان ها که دیده است

چه بهمن ها و چه برف ها که دیده است
مرا هیچ نشناخته ای
چندین بار در باران ها خیس شده ام
در چه آتش هایی سوخته ام
مرا هیچ نشناخته ای
برو، خیانت یکی طلبت
برو، خاطره ها با تو بمانند
برو، به سلامت؛ برو، تو هم برو

Düşümde yarattığım hayale sen demişim
Oysa ben seni değilo o hayali sevmişim
Evim barkımdın benim aşkta korkumdun benim
Gözlerinden içtiğim siyah rakımdın benim

به خیالی که در رویایم پرورده ام، تو گفته ام

شاید من تو را نه که آن خیال را دوست داشته ام
خانه و کاشانه ام بودی تو؛ ترس من از عشق بودی تو
شرابی سیاه بودی تو که از چشمانت نوشیدم

Bu dağ ne rüzgarlar gördü
Ne çığlar ne karlar gördü
Beni hiç tanımamışsın
Kaç yağmurda ıslanmışım
Ne alevlerde yanmışım
Beni hiç tanımamışsın
Hadi git bir ihanet borcum olsun
Hadi git anılar sende kalsın
Hadi git senin canın sağ olsun
.Hadi gitme ne olursun


این کوه چه توفان ها که دیده است

چه بهمن ها و چه برف ها که دیده است
مرا هیچ نشناخته ای
چندین بار در باران ها خیس شده ام
در چه آتش هایی سوخته ام
مرا هیچ نشناخته ای
برو، خیانت یکی طلبت
برو، خاطره ها با تو بمانند
برو، به سلامت
نرو چه می شود؛ نرو!!

Fatih Kıssaparmak
 

کیمیای سعادت: حافظ



سلامی چو بوی خوش آشنایی

بدان مردم دیده ی روشنایی


درودی چو نور دل پارسایان

بدان شمع خلوتگه پارسایی


نمی بینم از همدمان هیچ بر جای

دلم خون شد از غصه ساقی کجایی


ز کوی مغان رخ مگردان که آن جا

فروشند مفتـــــاح مشکل گشایی


می صوفی افکن کجا می فروشند

که در تابم از دست زهد ریایی


رفیقان چنان عهد صحبت شکستند

که گویی نبودست خود آشنایی


عروس جهان گرچه در حد حسن است

ز حد می برد شیوه ی بی وفایی


دل خسته ی من گرش همتی هست

نخواهد ز سنگین دلان مومیایی


مرا گر تو بگذاری ای نفس طامع

بسی پادشایی کنم در گدایی


بیاموزمت کیمیـــــای سعادت

ز هم صحبت بد جدایی جدایی


مکن حافظ از جور دوران شکایت

چه دانی تو ای بنده کار خدایی.



Mənim Anam (مادر من): بختیار وهابزاده



Savadsız, adınıda yaza bilməz
Mənim anam
Ancaq mənə, say öğrədib
Ay öğrədib, il öğrədib
Ən vacibi dil öğrədib
Mənim anam

بی سواد؛ حتی نامش را نمی تواند نوشت

مادر من
اما مرا تنها شمردن آموخته
ماه و سال آموخته
مهم تر از همه زبان آموخته
مادر من

Bu dil ilə tanımışam
Həm sevinci həmdə gəmi
Bu dil ilə yaratmışam
Hər şerimi hər nəğməmi

با این زبان فهمیده ام

هم شادی و هم غم را
با این زبان خلق کرده ام
هر شعر و هر نغمه ام را

Yox mən heçəm
Mən yalanam
Kitab kitab sözlərimin müəllifi
.Mənim anam

نه؛ من هیچم

من دروغم
مؤلف کتاب کتاب نوشته هایم
مادر من (است).

Bəxtiyar Vəhabzadə
(1968)