Önce dişlerimiz döküldü sonra saçlarımız
Ardından birer birer arkadaşlarımız
Şu canım dünyanın orta yerinde
Bir başına yapa yalnız
Kırılmış kolumuz kanadımız
Tatlı canımızdan usanmışız
ابتدا دندان های مان ریخت و سپس موهای مان
و در ادامه تک به تک دوستان مان
این جانم در جایی در میانه ی دنیا
به تنهایی، تک و تنها
دست و بال مان شکسته
از جان شیرین مان سیر شده ایم.
Akşam olur mektuplar hasretlik söyler
Zagrep radyosunda Lili Marlen türküsü
Siperden sipere ateş tokuşturanlar
Karanlıkta dem tutan ishak kuşu
غروب که می شود نامه ها از حسرت می گویند
در رادیو زاگرب ترانه ی لیلی مارلن
از سپری به سپر دیگر، آنان که شلیک می کنند
و مرغ حقی که در تاریکی ریتم گرفته است.
Biz insanlar yemin ettik imanımız var
Hürriyet (Özgürlük) için hürriyet aşkına
Savulacak dönen savulacak düşman
Dehrin cefasını çektik sefasını süreceğiz
ما انسان ها قسم خوردیم و پای بندیم
به عشق آزادی( رهایی) برای آزادی
نابود خواهد شد آن که از سوگندش برگردد؛ نابود خواهد شد دشمن
جفای دهر را کشیدیم، و لذتش را خواهیم چشید.
Akşam olur mektuplar hasretlik söyler
Zagrep radyosunda Lili Marlen türküsü
Dost ağlar karanfilim dost ağlar karanfilim
Marş söylemeden ölmek bize yakışmaz
غروب که می شود نامه ها از حسرت می گویند
در رادیو زاگرب ترانه ی لیلی مارلن
قرنفیلم( نوعی گل) دوستانه می گرید
از خواندن مارش جنگی مردن، شایسته ی ما نیست.
Söz: Attila.İlhan
Müzik: Ahmet. Kaya
Yoksun umurumda bile değil
Başucumda resmin hala duruyor
Yoksun defterimdeki yazın hiç silinmedi
Eşiğimdeki ayak izin her gün gelişin
Gözlerimce gidişin hiç bilinmedi
نیستی و عین خیالم نیست
در پیش رویم تصویرت هم چنان پا برجاست
نیستی و نوشته ی تو در دفترم هیچ زدوده نشد
ردپایت در برونم، هر روز آمدنت
رفتن تو در چشمانم هیچ معلوم نیست.
Varsın böyle geçsin yabancı günler
Varsın canımı yaksın yine yalnızlık
Seninle doluyken baktığım dünler
Yıkarmı sandın beni bu yalancı ayrılık
باشد که روزهای بیگانه این چنین بگذرند
باشد که تنهایی دوباره جانم را به آتش بکشد
تا وقتی که از تو پر هستند گذشته هایی که به آن ها می نگرم
تو پنداشتی که این جدایی دروغین مرا فرو خواهد ریخت آیا؟
Yoksun umurumda bile değil
Dudağımda adın şiir oluyor
Yoksun ezberimdeki sevdan hiç okunmadı
Eşiğimdeki ayak izin her gün gelişin
Yüreğime gidişin hiç dokunmadı
نیستی و عین خیالم نیست
بر لبانم نامت شعری می شود
نیستی و عشق ازبر شده ات هیچ خوانده نشد
ردپایت در برونم، هر روز آمدنت
رفتن تو هیچ بر قلبم نیاویخت.
Varsın böyle geçsin yalancı günler
Varsın canımı alsın yine yalnızlık
Kokunu verirken vazomda güller
Yıkarmı sandın beni bu yalancı ayrılık
باشد که روزهای دروغین این چنین بگذرند
باشد که تنهایی دوباره جانم را بگیرد
تا وقتی که گل گلدانم بوی تو را می دهد
تو پنداشتی که این جدایی دروغین مرا فرو خواهد ریخت آیا؟
Söz: Seda. Akay
Müzik: Ahmet. Kaya
آن کس که تو را دارد از عیش چه کم دارد
وان کس که تو را بیند ای ماه چه غم دارد
از رنگ بلور تو شیرین شده جـــور تو
هر چنــــد که جور تو بس تند قدم دارد
ای نازش حور از تو وی تابش نور از تو
ای آنک دو صد چون مه شاگرد و حشم دارد
ور خود حشمش نبود خورشید بود تنها
آخر حشم حسنش صد طبل و علم دارد
بس عاشق آشفته آسوده و خوش خفته
در سایه ی آن زلفی کو حلقه و خم دارد
گفتم به نگار من کز جور مرا مشکن
گفتا به صدف مانی کو دُر به شکم دارد
تا نشکنی ای شیدا آن در نشود پیدا
آن در بت من باشد یا شکل بتم دارد
شمس الحق تبریزی بر لوح چو پیدا شد
ولله که بسی منّت بر لوح و قلم دارد