Yolun açık olsun dostum
Soranlara selam söyle
Gece vakti şafak düşüp
Kuranlara selam söyle
Gençliğimi yerden yere
.Vuranlara selam söyle
راهت باز باشد دوست من
به آنان که می پرسندم سلام برسان
به آنان که شباهنگام شفق بر می انگیزند
و بر پا می دارند سلام بر سان
و به آنان که جوانی ام را
بر زمین زده اند هم سلام برسان.
Hasret bıraktılar bizi
Dert verdiler dizi dizi
Yaralayıp kalbimizi
Kıranlara selam söyle
Yeşil yaprak çiçeklere
Kuşlara kelebeklere
Yeni doğmuş bebeklere
.Selam söyle selam söyle
به آنان که پر از حسرت رهای مان کردند
به آنان که زنجیروار دردمان دادند
به آنان که زخمی مان کردند
و قلب مان را شکستند سلام برسان.
به گل های سبز برگ
به پرندگان، به پروانه ها
به بچه های تازه رسیده
سلام برسان، سلام برسان.
Gerçek sevgi içten dostluk
Verenlere selam söyle
Arkadaşlık kapısından
Girenlere selam söyle
Gönül bahçemizden güller
.Derenlere selam söyle
به آنان که عشق واقعی و از درون
دوستی مان می دهند سلام برسان
به آنان که از در دوستی وارد می شوند سلام برسان
به آنان که از باغچه ی درون مان
گل می چینند سلام برسان.
Hasret bıraktılar bizi
Dert verdiler dizi dizi
Yaralayıp kalbimizi
Kıranlara selam söyle
Yeşil yaprak çiçeklere
Kuşlara kelebeklere
Yeni doğmuş bebeklere
.Selam söyle selam söyle
به آنان که پر از حسرت رهای مان کردند
به آنان که زنجیروار دردمان دادند
به آنان که زخمی مان کردند
و قلب مان را شکستند سلام برسان.
به گل های سبز برگ
به پرندگان، به پروانه ها
به بچه های تازه رسیده
سلام برسان، سلام برسان.
Güle güle dostum; Güle güle
Bir kerecik yalan söyle anneme
Öksürüğü sırt ağrısı geçti de
Artık sigarada içmiyor de
Deli taylar gibi yanıp tutuştuğumu anlat karıma
Ve hala aykırı olduğum çağıma
Oğlumun o kapkara gözlerini öp
Bayramlarda boynu bükük kalmasın o
Kaymaklı dondurma al; Gazoz içir
Elinden tut luna parka götür
Çarpışanlarada yalnız binmesin
.Yanına otur
به سلامت دوست من، به سلامت
تنها برای یک بار به مادرم دروغ بگو
سرفه اش، درد پشتش رفع شده بگو
دیگر سیگار هم نمی کشد بگو
در گیر شدن و سوختنم را چون اسب های جوان، به همسرم شرح بده
و نیز مخالف بودنم را در مقابل زمانه
از آن چشمان سیاه پسرم ببوس
مبادا در روزهای عید سردرگریبان بماند
بستنی خامه ای برایش بخر؛ نوشیدنی گازوز بنوشان
دستش را بگیر و به لوناپارک ببر
مواظب باش که به وسایل تصادفی هم تنها سوار نشود
در کنارش بنشین.
Güle güle dostum; Güle güle
Bizi seven dostlara çok selam söyle
Balık ekmek yemeğide unutma benim yerime
Ve ağlama artık burnunu çekerek
Haydi artık
.Yolcu yolunda gerek
به سلامت دوست من، به سلامت
به دوستانی که دوست مان می دارند خیلی سلام برسان
به جای من، خوردن نان و ماهی را هم فراموش نکن
و دیگر در حالی که بینی ات را بالا می کشی گریه نکن
بسیار خوب دیگر
راهرو در راهش باید!!
Fatih. Kıssaparmak
عاشقان سرشکسته گذشتند
شرم سارِ ترانه های بی هنگام ِ خویش.
و کوچه ها
بی زمزمه ماند و صدای پا.
سربازان شکسته گذشتند
خسته بر اسبان تشریح
و لتـّـه های بی رنگ ِغروری
نگون سار بر نیزه های شان.
تو را چه سود
فخر بر فلک فروختن
هنگامی که
هر غبار ِ راه ِ لعنت شده نفرین ات می کند؟
تو را چه سود از باغ و درخت
که با یاس ها به داس سخن گفته ای.
آن جا که قدم برنهاده باشی
گیاه
از رُستن تن می زند
چرا که تو تقوای خاک و آب را
هرگز باور نداشتی.
فغان! که سرگذشت ِ ما
سرود ِ بی اعتقاد ِ سربازان ِ تو بود
که از فتح ِ قلعه ی روسبیان باز می آمدند.
باش تا نفرین ِ دوزخ از تو چه سازد
که مادران ِ سیاه پوش
- داغ داران ِ زیباترین فرزندان ِ آفتاب و باد -
هنوز از سجاده ها سر بر نگرفته اند!
ترانه های کوچک غربت
احمد شاملو
گفتی که:
-" باد، مُرده ست!
از جای برنکنده یکی سقف ِ رازپوش
بر آسیاب ِ خون
نشکسته در به قلعه ی بیداد
بر خاک نفکنیده یکی کاخ، باژگون
مُرده ست باد!"
گفتی:
-" بر تیزه های کوه
با پیکرش، فرو شده در خون
افسرده ست باد!"
تو بارها و بارها
با زندگی ات، شرمساری از مرده گان کشیده ای.
( این را من همچون تبی
- درست همچون تبی که خون به رگم خشک می کند -
احساس کرده ام.)
وقتی که بی امید و پریشان گفتی:
-" مُرده ست باد!
بر تیزه های کوه
با پیکر ِ کشیده به خونش
افسرده ست باد!"
آنان که سهم ِ هواشان را
با دوستاق بان معاوضه کردند
در دخمه های تسمه و زرداب
گفتند در جواب تو، با کبر ِ دردشان:
-" زنده ست باد!
تازَنده ست باد!
توفان ِ آخرین را
در کارگاه ِ فکرت ِ رعداندیش ترسیم می کند
کبر ِ کثیف ِ کوه ِ غلط را
بر خاک افکنیدن تعلیم می کند."
( آنان ایمان شان ملاطی از خون و پاره سنگ و عقاب است.)
گفتند:
-" باد زنده ست
بیدار ِ کار ِ خویش
هشیار ِ کار ِ خویش!"
گفتی:
-" نه! مُرده باد!
زخمی عظیم مُهلک از کوه خورده باد!"
تو بارها و بارها
با زندگیت
شرمساری از مُرده گان کشیده ای
این را من
همچون تبی که خون به رگم خشک می کند
احساس کرده ام.
دشنه در دیس
احمد شاملو