درام کثیف:
خطوط کثیف و طعنه آمیز را
از روی دیوارها
با ناخن های شان خراش می دهند؛
آن درام کثیف را!
یار ِرفته، تو هیچ می دانی آیا
یار ِرفته، هیچ گاه باز نخواهد آمد؟!
غمگین نباش که بعدها
من هم به کوه پناه خواهم بُرد
بعدها خواهم آمد، از آن سنگین ترین کوه
و خطوط کثیف و طعنه آمیز را
از روی دیوارها
با ناخن های مان خراش خواهیم داد
آن درام کثیف را!
دست های تان، دست های تان را می گویم
آن ها را بلند کنید
صحبت کنیم؛
حلالـّیت می خواهم!
بهمن ماه 1377
میلاد:
شبی که سرو ِبی بر
بار ِیأس بر خاک می افکند
شبی که سوسوی چراغی در دور
نشان ِقلعه ی جادوگر ِبد بود
سحر، آبستن ِخون بود!
سپیده دم: نگاهی از سر ِدیوار
سپیده دم: صدایی از سر ِدار
سپیده دم: مردُم ِبیدار
سحر، مام ِ شهادت بود!
تبریز/ مهرماه1378
جاری!:
از یک مرد چه باقی می مانـَد؟
از یک مرد چه باید باقی مانـَد؟
جز ردائی
دست نوشته هایی
و خاطره ای!
....
و خاطره اش؛
تنها خاطره اش در یادها باقی مانـَد
- هم چون رودی رو به دریا-
و تا ابد جاری!
تبریز/ خردادماه 1378