Zalim zaman mahpusunda
Hayata bile doymuşum
Sorgular, baskınlar içinde
Diz çökmüş, yorulmuşum
En azından bir yol göster bana, kaçmaya
در زندان ستمگر زمانه
از زندگی هم سیر شده ام
در میان بازجویی ها و هجوم ها
زانو زده، خسته ام
دست کم راهی نشانم بده، برای گریختن
Konmaya bir dalı yok
Bir kuş gibiyim şimdi
En azından bir gök göster bana, uçmaya
اکنون به سان پرنده ای هستم که
برای نشستن شاخه ای ندارد
دست کم آسمانی نشانم بده، برای پریدن
Testereler yerleri var bedenimde
Baltalanmış bir çınarım
Durulmuş hep kavrulmuşum
Mavi gözlü bir pınarım
En azından bir damla yaş yanağında göster bana
Yeniden akmaya
.Yeniden gül açmaya
جای زخم اره ها هست بر روی تنم
چناری تبر خورده ام
راکد شده و همیشه بی آبی کشیده
چشمه ای چشم آبی هستم
دست کم یک قطره اشک بر گونه ات نشانم بده
برای دوباره جاری شدن
برای دوباره جوانه زدن.
Tabriz
Ocak 2004