Alla Beni Pulla Beni (بگیر مرا، تمبر کن مرا): باریش مانچو

شاید باید بنده هم این ترانه را تقدیم از جان عزیزتری کنم که همیشه در کنار من است؛

 

تقدیم به همسر گلم:

 

Alla beni pulla beni al koynuna yar
Gözüm senden başkasını görmez oldu yar
Gönlüm senden bir şey ister nasıl desem yar
Alla beni pulla beni al koynuna yar

بگیر مرا، تمبر کن مرا، در آغوش گیر مرا یار

که چشمم غیر از تو نمی تواند دید یار

دل از تو یک چیز می خواهد چنان که می گویم یار

بگیر مرا، تمبر کن مرا، در آغوش گیر مرا یار

Senin için dağlar deler yol açarım yar
Senin için denizleri kuruturum yar
Senin için gök kubbeyi yerlere çalarım yar
Canım iste canım bile sana kurban yar

برای تو کوه ها را می شکافم و راه باز می کنم ای یار

برای تو دریاها را می خشکانم ای یار

برای تو گنبد آسمان را بر زمین می زنم ای یار

جانم را بخواه، جان نیز فدای تو ای یار

Dağlar taşlar uçan kuşlar senin olsun yar
Deniz derya gökler hep yerinde dursun yar
Gönlüm senden bir şey ister nasıl desem yar
Alla beni pulla beni al koynuna yar

کوه ها و سنگ ها و پرندگان در پرواز مال تو باشند ای یار

دریا و آسمان ها در جای خود بماند ای یار

دل از تو یک چیز می خواهد چنان که می گویم یار

بگیر مرا، تمبر کن مرا، در آغوش گیر مرا یار

Saçlarına yıldızlardan taç yapayım yar
Bir nefeste güneşleri söndüreyim yar

Çıra gibi uğrunda ben yanayım yar
Canım iste canım bile sana kurban yar

بر گیسوانت از ستاره ها تاجی بسازم ای یار
در یک نفس خورشیدها را خاموش کنم ای یار
برایت به سان چراغی من بسوزم ای یار
جانم را بخواه، جان نیز فدای تو ای یار

Yıldızlar yerinde güzel bırak dursun yar
Saçlarımı ellerinle okşa yeter yar
Gönlüm senden bir şey ister nasıl desem yar
Alla beni pulla beni al koynuna yar

ستارگان در جای خود زیبایند، بگذار باشند
نوازش کن، کفایت است  گیسوانم را با دستانت
دل از تو یک چیز می خواهد چنان که می گویم یار

بگیر مرا، تمبر کن مرا، در آغوش گیر مرا یار

Rüzgar olup ince beline sarılayım yar
Çimen olup ayağına serileyim yar
Sürme olup gözlerine sürüleyim yar
Canım iste canım bile sana kurban yar

باد شوم و بر کمرگاه ظریفت دست یازم ای یار
چمن شوم و بر زیر پایت بگسترم ای یار
سرمه شوم و بر چشمانت قرار گیرم ای یار
جانم را بخواه، جان نیز فدای تو ای یار

Alla beni pulla beni al koynuna yar
Gözüm senden başkasını görmez oldu yar
Gönlüm senden bir şey ister nasıl desem yar
Alla beni pulla beni al koynuna yar

بگیر مرا، تمبر کن مرا، در آغوش گیر مرا یار

که چشمم غیر از تو نمی تواند دید یار

دل از تو یک چیز می خواهد چنان که می گویم یار

بگیر مرا، تمبر کن مرا، در آغوش گیر مرا یار.

((این ترانه سخنانی به شعر است که میان عاشق و معشوق رد و بدل می شود

Can Bedenden Çıkmayınca (تا جان از بدن به در نشده): باریش مانچو

Kara haber tez duyulur unutsun beni demişsin
Bende kalan resimleri mektupları istemişsin
Üzülme sevdiceğim bir daha çıkmam karşına
Sana son kez yazıyorum hatıralar yeter bana

خبر بد زود شنیده می شود، مرا از یاد ببرد گفته ای

نامه ها و عکس هایی را که از تو با من مانده اند خواسته ای

نگران نباش عشق من، یک بار دیگر به مقابلت در نمی آیم

برای آخرین بار برایت می نویسم، که خاطرات برایم کافی هستند

Unutma ki dünya fani veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca

از یاد نبر که دنیا فانی ست، و خداوندی که جان بخشیده است آن را می گیرد

من چگونه تو را از یاد ببرم، تا جان از بدن به در نشده

Kurumuş bir çiçek buldum mektupların arasında
Bir tek onu saklıyorum onu da çok görme bana
Aşkların en güzelini yaşamıştık yıllarca

Bütün hüzünlü şarkılar hatırlatır seni bana

گل خشکیده ای در میان نامه ها یافتم

تنها آن را نگاه می دارم، آن را هم برایم زیاد نبین

بهترین ِ عشق ها را سال ها در کنار هم تجربه کرده بودیم

تمام ترانه های اندوه بار تو را به یادم می آورند

Unutma ki dünya fani veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca

از یاد نبر که دنیا فانی ست، و خداوندی که جان بخشیده است آن را می گیرد

من چگونه تو را از یاد ببرم، تا جان از بدن به در نشده

Kırıldı kanadım kolum ne yerim var ne yurdum
Gurbet ele düştü yolum yuvasız kuşlar misali
Selvi boylum senin için katlanırım bu yazgıya
Böyle yazmışsa yaradan kara toprak yeter bana

دست و بالم بریده شد، نه جایی دارم و نه سرزمینی

راهم به دیار غربت افتاد، به سان پرندگان بی لانه

سرو قامتم برای توست که تسلیم این تقدیر می شوم

اگر آفریننده این چنین نوشته است، خاک تیره برای من بس است

Unutma ki dünya fani veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca

از یاد نبر که دنیا فانی ست، و خداوندی که جان بخشیده است آن را می گیرد

من چگونه تو را از یاد ببرم، تا جان از بدن به در نشده.

Gülpembe (گل پنبه): باریش مانچو

Sen gülünce güller açar gülpembe

Bülbüller seni söyler biz dinlerdik gülpembe

تا تو می خندیدی گل ها باز می شدند ای گل پنبه

بلبلان تو را می گفتند و ما گوش به نوای شان می سپردیم

Sen gelince bahar gelir gülpembe

Dereler seni çağlar sevinirdik gülpembe

تا تو می آمدی بهار می آمد ای گل پنبه

دره ها تو را صدا می زدند و ما شاد می شدیم

Güz yağmurlarıyla bir gün göçtün gittin sen inanamadık gülpembe

Bizim iller sessiz bizim iller sensiz olamadı gülpembe

با باران های پاییزی روزی کوچیدی و رفتی تو؛ باور نکردیم ای گل پنبه

سال های ما خاموش، سال های ما بی تو ، نشد که نشد

Dudağımda son bir türkü gülpembe

Hala hep seni söyler seni çağırır gülpembe

بر لبم آخرین تک ترانه ای گل پنبه

هنوز هم همیشه تو را می گوید و تو را صدا می زند

Güz yağmurlarıyla bir gün göçtün gittin sen inanamadık gülpembe

Bizim iller sessiz bizim iller sensiz olamadı gülpembe

با باران های پاییزی روزی کوچیدی و رفتی تو؛ باور نکردیم ای گل پنبه

سال های ما خاموش، سال های ما بی تو ، نشد که نشد

Gözlerimde son bir bulut gülpembe

Hala hep seni arar seni bekler gülpembe

در چشمانم آخرین ابر ای گل پنبه

هنوز هم همیشه تو را جست و جو می کند

Dudağımda son bir türkü gülpembe

Hala hep seni söyler seni çağırır gülpembe

بر لبم آخرین تک ترانه ای گل پنبه

هنوز هم همیشه تو را می گوید و تو را صدا می زند

Barış Manço