Zalim zaman mahpusunda
Hayata bile doymuşum
Sorgular, baskınlar içinde
Diz çökmüş, yorulmuşum
En azından bir yol göster bana, kaçmaya
در زندان ستمگر زمانه
از زندگی هم سیر شده ام
در میان بازجویی ها و هجوم ها
زانو زده، خسته ام
دست کم راهی نشانم بده، برای گریختن
Konmaya bir dalı yok
Bir kuş gibiyim şimdi
En azından bir gök göster bana, uçmaya
اکنون به سان پرنده ای هستم که
برای نشستن شاخه ای ندارد
دست کم آسمانی نشانم بده، برای پریدن
Testereler yerleri var bedenimde
Baltalanmış bir çınarım
Durulmuş hep kavrulmuşum
Mavi gözlü bir pınarım
En azından bir damla yaş yanağında göster bana
Yeniden akmaya
.Yeniden gül açmaya
جای زخم اره ها هست بر روی تنم
چناری تبر خورده ام
راکد شده و همیشه بی آبی کشیده
چشمه ای چشم آبی هستم
دست کم یک قطره اشک بر گونه ات نشانم بده
برای دوباره جاری شدن
برای دوباره جوانه زدن.
Tabriz
Ocak 2004
نت ها همه افتاده اند برخیز و یک چنگی بزن
لب ها خاموش گشته اند از سینه آهنگی بزن
دستی بکش غمگین و سرد بر پرده های ناامید
شاید که مستی بگذرد از کوچه های باد و بید
تا شب سکوت ِمرگ ِبد یکسر غزل باران شود
مستانه آهنگی بخوان تا ورد هُشیـــــاران شود
من خسته ام از این سکوت زمزمه کن ترانه را
خواب بر ما چیره گشت بیدار کن همخانه را
دستی بکش رحمی بکن شعری بخوان اشکی فشان
سازی بزن راهی برو دردی ببین در شب نمان!
در شهر هُشیاران کمی باده زنیم و گم شویم
جایی که قصه ها گمند افسانه ی مردم شویم
ساز برگیریم به دست دشنام نامردان کنیم
اشک برگیریم و سیل در خیل ِ بی دردان کنیم
شب در ورای سایه هاست فردا طلوعی دیگر است
پایــــــان این شب سیه سپیده ای غوغاگــــر است
من خسته ام از این سکوت فریاد کن ترانه را
خواب برما چیره گشت بسیار کن پیمانه را
دستی بکش رحمی بکن شعری بخوان اشکی فشان
سازی بزن راهی برو دردی ببین در شب نمان!!
تبریز
مردادماه 1390
بیایید قدر مادران را بدانیم:
Anamın ağ üzün görmağım gəldi
Anamın dizinə başımı qoyub
Dünyanın fikrini atmağım gəldi
دیدن سیمای سپید مادر را آرزو کردم
سر گذاشتن بر زانوی مادر
و فراموشی فکر دنیا را آرزو کردم
Yerin alt qatında onun yanında
Heç olmazsa bir an yatmağım gəldi
O gedən yolların iyin qoxlayıb
O uçan yerlərə uçmağım gəldi
در کنار او و در زیرِ زمین
دست کم یک لحظه خوابیدن را آرزو کردم
بوئیدن راه هایی را که او رفته است
و پرواز به جاهایی که او پریده است را آرزو کردم
Fikrimə gəldıqca ayrılıq günü
Buludtək çaxnayıb yağmağım gəldi
O yatan məzarda onun yanında
Həyatdan ayrılıb ölmağım gəldi
تا روز جدایی به خاطرم آمد
همچون ابر غریدن و باریدن آرزو کردم
در مزار او و در کنار او
ترک حیات و رسیدن به مرگ را آرزو کردم.
Şəhriyar.M.H