Dəprəmdən sitəm çəkmiş xəlqimə peşkeş olsun
تقدیم به خلق ستمدیده ام از زلزله:
راه ها نتوانند خسته ام کنند:
Gah aranda gah dağdayam
Gah çəməndə gah bağdayam
Yaxındayam uzaqdayam
Yora bilməz yollar məni
گاهی در میانه و گاه در کوهستانم
گاهی در چمنزار و گاه در باغم
نزدیکم و دورم
راه ها نتوانند خسته ام کنند.
Gah bahar gah qarlı qışam
Bu həyatdan doymamışam
Səfərdəyəm səhər axşam
Yora bilməz yollar məni
گاهی بهارم و گاهی زمستان پر برفم
از این زندگی سیر نگشته ام
صبح و شام در سفرم
راه ها نتوانند خسته ام کنند.
Gah analar anam olar
Gah bulaqlar laylam olar
O laylalar dünyam olar
Yora bilməz yollar məni
گاه مادران مادرم می شوند
گاه چشمه ساران لالایی ام می خوانند
آن لالایی ها دنیایم می شوند
راه ها نتوانند خسته ام کنند.
Gah ümidim çiçəklənər
Gah bir günüm ilə dönər
Həyat dəniz qalxar inər
Yora bilməz yollar məni
گاهی اُمیدم شکوفه می دهد
گاهی یک روزم به سالی تبدیل می شود
زندگی چون دریایی است که فرا می رود و نشیب می شود
راه ها نتوانند خسته ام کنند.
Gah bulud tək dolar könlüm
Gah tək tənha qalar könlüm
Gah bələdçi olar könlüm
Yora bilməz yollar məni
گاه درونم همچون ابری پر از باران می شود
گاهی هم تک و تنها می ماند
گاه درونم راه بلد می شود
راه ها نتوانند خسته ام کنند.
Gah quşlarla yarışaram
Gah sellərlə qarışaram
Dərə inib dağ aşaram
Yora bilməz yollar məni
گاه با پرندگان مسابقه می دهم
گاه با سیلاب ها در هم می آمیزم
دره ها را سرازیر می شوم و از کوه ها می گذرم
راه ها نتوانند خسته ام کنند.
Nəğmə dolu bir ürəyəm
Gah coşğunam gah körəyəm
Bir ümidli gələcəyəm
Yora bilməz yollar məni
قلبی پر از ترانه هستم
گاهی جوشان و گاهی چون کوره ام
آینده ای پر از امید هستم من
راه ها نتوانند خسته ام کنند.
Babam Qurqudun sazıyam
Nənəm Tümrüsün qızıyam
Zaman zaman yanasıyam
Yora bilməz yollar məni
ساز پدرم " قورقود" هستم
دختر برحق مادرم "تومروس" هستم
وقت به وقت نشان خواهم داد
راه ها نتوانند خسته ام کنند.
El arxamdadır dar ayaqda
Bir məna var yaşamaqda
Doğulduğum bu torpaqda
Yora bilməz yollar məni
خلق پشتیبانم هستند در روز سختی
بی شک که در زیستن معنایی نهفته است
در خاکی که در آن زاده شده ام
راه ها نتوانند خسته ام کنند.
Gah dönərəm sönməz oda
Arzum dəniz mən bir ada
And içirəm bu həyata
Yora bilməz yollar məni
گاه به آتشی خاموش ناشدنی تبدیل می شوم
من جزیره ای هستم که دریا آرزویم است
قسم به این زندگی که
راه ها نتوانند خسته ام کنند.
Mədinə. Gülgün
1977