‌‌‌‌‌‌‌Bir Acayip Adam (مردی شگفت انگیز): احمد کایا

:Bir Acayip Adam

مردی شگفت انگیز:

Suphi Suphi bir acayip adam

Suphi Suphi benim canım ciğerim

Kimse bilmez nereli olduğunu

Suphi Suphi bir acayip adam

Suphi Suphi susar akşam oldumu

صبحی، صبحی، مردی شگفت انگیز

صبحی، صبحی، جان من قلب من

کسی نمی دانست که از کجاست

صبحی، صبحی، مردی شگفت انگیز

صبحی، صبحی، تاغروب می شد سکوت می کرد

Bir cebinde daskapital

Bir cebinde daskapital

Bir cebinde kenevir tohumu

Suphi Suphi bir acayip adam

Suphi Suphi benim canım ciğerim

در یک جیبش سرمایه، در یک جیبش سرمایه

در یک جیبش تخم کنف

صبحی، صبحی، مردی شگفت انگیز

صبحی، صبحی، جان من قلب من

Fırtınadan arta kalmış bir teknede
Tevekkül içinde; görkemli sakalı ve iğreti parkasıyla
Gizlediği macerasıyla; bir acayip adam yaşardı
Akşamlar susardı
Ben konuşsam kızardı
Bir sürgün kasabasıydı
Bir eski zamandı; Hazirandı
Çocuktum evden kaçmıştım
Gelip ona sığınmıştım
Küçücük bir koydu; sığdı
Burayı keşf eden belki oydu
Uzaktan kasabanın ışıkları yanardı
İçim anneyle dolardı; ağlardım
Suphi şöyle bir göz atardı
Gizli bir cigara sarardı; ağlardı
Sonra barışırdık
Ben flüt çalardım; cigara sönerdi; ağlardık

در قصبه ای به جا مانده از توفان
با توکـّل (به خدا) و ریش با شکوهش
با پیاده روی امانت گونه و داستانی که پنهان می کرد
مردی شگفت انگیز زندگی می کرد.
غروب ها ساکت می شد
من که حرف می زدم، عصبانی می شد
قصبه ای در تبعید، در زمانی دور بود
"هازیران"(ماه ژوئن) بود
بچه بودم و از خانه گریخته بودم
آمده و در کنار او جا گرفته بودم
خلیج کوچکی بود با آب کم عمق
شاید هم کسی که آن جا را کشف کرده بود، همو بود
در دوردست چراغ های قصبه می درخشید
درونم پُر از مادر می شد؛ گریه می کردم
صبحی غریبانه نگاهم می کرد
دزدکی سیگاری روشن می کرد و می گریست
سپس آشتی می کردیم
من فلوت می نواختم؛ سیگار تمام می شد؛ می گریستیم

Nerden geldiğini bilmezdim
Kimsesizdi; belki kimliksizdi
Onun macerası onu ilgilendirirdi
Kimseye ilişmezdi
Bir şeylere küfür ederdi hep
Tedirgin bir balık gibi uyurdu
Bazen kayb olurdu; arardım
Yağmurun altında duurdu
Bir kalın kitabı vardı; cebinde dururdu
Her gün okurdu
Ben bir şey anlamazdım
Kapağını seyr eder duymazdım
Sakallı bir resimdi; kimdi
Ne kadar mütebessimdi
Sordum bi gün Suphiye
Söylediklerini niye anlamıyorum diye
Bildiklerini dedi yüzleştir hayatla
Ve sınamaktan korkma
Doğruyla yanlışı o zaman ayıra bilirsin
Ve onu anlaya bilirsin

نمی دانستم از کجا آمده!
شاید هم بی کس و کار بود؛ بی شناسنامه بود
داستان او برای خودش بود
آزارش به کسی نمی رسید
به چیزهایی دشنام می داد همیشه
چون یک ماهی ِ دلخور می خوابید
گاهی اوقات گم و گور می شد؛ او را می جُستم
زیر باران می ایستاد
کتاب قطوری داشت
آن را در جیبش نگاه می داشت و هر روز می خواند
من چیزی نمی فهمیدم
من جلد کتاب را نگاه می کردم و چیزی نمی فهمیدم
تصویر یک مرد ریشو بود. او که بود؟
چقدر متبسم بود
روزی از صبحی پرسیدم
گفتم چرا چیزهایی را که می گویی متوجه نمی شوم؟
گفت: دانسته هایت را با حیات روبرو کن و از تجربه کردن نترس
درست و غلط را آن زمان جدا توانی کرد و آن را درک توانی کرد.

Sonra gülerdi
Günlerim yüzlerce ayrıntıyı merak etmekle geçerdi
Sonra yine akşam olurdu; Suphi susardı
Ben konuşsam kızardı
Tekneye martılar konardı
Yüreğim Suphiye yanardı; ağlardım
Suphi denize tükürürdü
Gök yüzünü tarardı; ağlardı
Sonra barışırdık
Ben flüt çalardım; yıldız kayardı; ağlardık

سپس می خندید
روزهایم با تشویش صدها تفصیل و توضیح می گذشت
سپس دوباره غروب می شد؛ صبحی ساکت می شد
من که حرف می زدم، عصبانی می شد
مرغان دریایی روی قفسه می نشستند
دلم برای صبحی می سوخت؛ گریه می کردم
صبحی به دریا تف می کرد
پهنه ی آسمان را جست و جو می کرد؛ می گریست
سپس آشتی می کردیم
من فلوت می نواختم؛ ستاره افول می کرد؛ می گریستیم.

Suphi Suphi bir acayip adam
Suphi Suphi benim canım ciğerim
Kimse bilmez nereli olduğunu
Suphi Suphi bir acayip adam
Suphi Suphi susar akşam oldumu

صبحی، صبحی، مردی شگفت انگیز
صبحی، صبحی، جان من قلب من
کسی نمی دانست که از کجاست
صبحی، صبحی، مردی شگفت انگیز
صبحی، صبحی، تا غروب می شد سکوت می کرد

Bir cebinde daskapital
Bir cebinde daskapital
Bir cebinde kenevir tohumu
Suphi Suphi bir acayip adam
Suphi Suphi benim canım ciğerim

در یک جیبش سرمایه، در یک جیبش سرمایه
در یک جیبش تخم کنف
صبحی، صبحی، مردی شگفت انگیز
صبحی، صبحی، جان من قلب من

Bir sürgün kasabasıydı
Bir eski zamandı; Hazirandı
Çocuktum evden kaçmıştım
Gelip ona sığınmıştım
Bir gün aksilik oldu
Annem beni buldu
Suphi kaçıp kayb oldu
Kasaba çalkalandı; olay oldu
Ben sustum; kanım dondu
Polisler onu bulduğunda tekti; felaketti
Her kes meydana birikti
Karakoldan içeri girerken sanki mağrur bir tüfekti
Ansızın dönüp bana baktı
Anladınmı dedi
Anladım dedim; anladım
Ve o günden sonra
Hiç bir zaman hiç bir yerde
Hiç ağlamadım

قصبه ای در تبعید، در زمانی دور بود
"هازیران" (ماه ژوئن) بود
بچه بودم و از خانه گریخته بودم
آمده و در کنار او جا گرفته بودم
روزی اتفاقی افـــتاد
مادرم مرا یافت
صبحی گریخت و گم شد
قصبه در هم ریخت؛ حادثه ای رخ داد
من سکوت کردم؛ خونم منجمد شد
وقتی پلیس ها او را یافتند بدبخت بود
همه در میدان جمع شدند
وقتی وارد پاسگاه می شد گویی که سلاح مغروری بود
ناگهان برگشت و به من نگریست
پرسید: فهمیدی؟!
گفتم: فهمیدم؛ فهمیدم!
و پس از آن روز، هیچ زمانی، در هیچ کجا
هیچ نگریستم!

Söz: Yusuf. Hayaloğlu
Müzik: Ahmet. Kaya

لینک دانلود آهنگ