مستان سلامت می کنند: مولوی

رندان سلامت می کنند جان را غلامت می کنند

مستی ز جامت می کنند مستان سلامت می کنند

در عشــــق گشتم فاش تر وز همگنان قلاش تر

وز دلبران خوش باشتر مستان سلامت می کنند

غوغای روحــــانی نگر سیلاب توفــــانی نگر

خورشید ربــّـانی نگر مستــان سلامت می کنند

افسون مـــرا گوید کسی توبه ز من جوید کسی

بی پا چو من پوید کسی مستان سلامت می کنند

ای آرزوی آرزو آن پرده را بـــــردار زو

من کس نمی دانم جز او مستان سلامت می کنند

ای ابر خوش باران بیا وی مستی یاران بیا

وی شاه طراران بیا مستان سلامت می کنند

حیران کن و بی رنج کن ویران کن و پرگنج کن

نقد ابد را سنج کن مستان سلامت می کنند

شهری ز تو زیر و زبر هم بی خبر هم باخبر

وی از تو دل صاحب نظر مستان سلامت می کنند

آن میر مه رو را بگو وان چشم جادو را بگو

وان شاه خوش خو را بگو مستان سلامت می کنند

آن میر غوغا را بگو وان شور و سودا را بگو

وان سرو خضرا را بگو مستان سلامت می کنند

آن جا که یک با خویش نیست یک مست آن جا بیش نیست

آن جا طریق و کیش نیست مستان سلامت می کنند

آن جان بی چون را بگو وان دام مجنون را بگو

وان دُر ّ مکنون را بگو مستان سلامت می کنند

آن دام آدم را بگو وان جان عالم را بگو

وان یار و همدم را بگو مستان سلامت می کنند

آن بحر مینا را بگو وان چشم بینا را بگو

وان تور سینا را بگو مستان سلامت می کنند

آن توبه سوزم را بگو وان خرقه دوزم را بگو

وان نور روزم را بگو مستان سلامت می کنند

آن عید قربان را بگو وان شمع قرآن را بگو

وان فخر رضوان را بگو مستان سلامت می کنند

ای شه حسام الدین ما ای فخر جمله اولیا

ای از تو جان ها آشنا مستان سلامت می کنند.

Sevgi Duvarı (دیوار عشق): احمد کایا

:Sevgi Duvarı

دیوار عشق:

?Senmiydin o yalnızlığınmiydi yoksa

Kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi

Dilimizde akşamdan kalma bir küfür

Salonlar piyasalar sanat sevicileri

تو بودی آیا؟ یا تنهایی ات بود آیا؟

در تاریکی ای کور باز می کردیم چشمان زنگار بسته مان را

بر زبان مان دشنامی باقی مانده از دی شب

سالن ها بازارها علاقه مندان به هنر

Derdim günüm insanlar arasına çıkarmaktı seni

Yakanda bir amonyak amonyak çiçeği

Yalnızlığın benim pasaklı kontesim

Ne kadar rezil olursak o kadar iyi

Ne kadar rezil olursak o kadar iyi

O kadar iyi

عزیز من، درد من بردن تو به میان انسان ها بود

گلی از جنس آمونیاک بر یقه ات، گلی از جنس آمونیاک

تنهایی ات از آن من کنتس نامرتب من

هر چه قدر بیشتر پست شویم همان قدر بهتر

هر چه قدر بیشتر پست شویم همان قدر بهتر

همان قدر بهتر

Kumkapı meyhanelerine dadandık

Önümüzde altınbaş altın zincir fasulye pilakısı

Ardımızda görevliler kızıl paşalar

Sabahları açıklarda bulurlardı leşimi

عادت کردیم به میخانه های محله ی " کوم کاپی"

در مقابل مان " کله ی طلایی"، " زنجیر طلایی"، خوراک لوبیا

پشت سرمان مأموران، پاشاهای سرخ

سحرگاهان تنه لشم را در مکان های روباز پیدا می کردند

Öyle sıcaktıki çöpçülerin elleri

Çöpçülerin elleriyle okşardım seni

Yalnızlığın benim süpürge saçlım

Ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi

Ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi

O kadar iyi

چنان گرم بود که دست سپورها

با دست سپورها نوازش می کردم تو را

تنهایی ات از آن من زلف جارویی من

هر چه قدر بیشتر بوی بد بدهیم همان قدر بهتر

هر چه قدر بیشتر بوی بد بدهیم همان قدر بهتر

همان قدر بهتر

Baktım gökte bir kırmızı bir uçak

Bol çelik bol yıldız bol insan

Bir gece sevgi duvarını aştık

Düştüğüm yer öyle açık seçikki

نگریستم بر آسمان هواپیمایی سرخ رنگ

فولاد فراوان، ستاره ی فراوان، انسان فراوان

شبی دیوار عشق را گذشتیم

جایی که افتادم چنان آشکار که

Başucumda bir sen varsın birde evren

Saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimizi

Yalnızlığın benim çoğul türkülerim

Ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi

Ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi

O kadar iyi

O kadar iyi

بالای سرم یکی تو بودی و یکی جهان

نمی شمارم دفعاتی را که مردم و زنده شدم

تنهایی ات از آن من ای کثرت ترانه هایم

هر چه قدر بیشتر بدون دروغ زندگی کنیم همان قدر بهتر

هر چه قدر بیشتر بدون دروغ زندگی کنیم همان قدر بهتر

همان قدر بهتر

همان قدر بهتر

Söz: Can. Yücel

Müzik: Ahmet. Kaya

Korkmadım (نترسیدم)

:Korkmadım

نترسیدم:

Yüzüne baktım; Kendimden utandım

İçime korku bulaşmıştı

Ve onun gözlerinde korkma dalgalanıyordu

Bir anda çıktı önüme ve elimi kardeşlik adına eline aldı

Kötü zamandı

Mermiler yağdırılmıştı halkın üstüne

Ve iğitler vurulmuş ceylanlar gibi

Yerlere serilmişti

 به سیمایش نگریستم؛ از خویشتنم خجالت کشیدم

 ترس به درونم سرایت کرده بود

 و در چشمان او " نترس" موج می زد

 در یک لحظه به مقابلم درآمد و دستم را به نام برادری در دست گرفت

 زمانه ی بدی بود

گلوله ها به روی خلق باریده بودند

 و جوانمردان به سان آهوهای شکار شده

 نقش زمین شده بودند

Kanlı bir durumda

Şehirin kurubunda iğitlerin kanı köpürmüştü

Analar bacılar yasa bulanmıştı

Ve ben korkuyordum

 در شرایطی خونین

 در غروب آسمان شهر، خون جوانمردان کف آلوده بود

 مادران و خواهران به سوگ نشسته بودند

 و من می ترسیدم

Bir anda çıktı karşıma ve ah

O mütebessim yüziyle

Ak düşmüş sakalıyla

Ve gözlerindeki derin fırtınayla

:Bana her şeyi anlattı

 در یک لحظه به مقابلم درآمد و آه!!

 با آن سیمای متبسمش

 و ریش سفید  وسیاهش

 و با توفان عمیق در چشمانش

 همه چیز را برایم شرح داد:

Savaşın önündeyken korksan eğer

Düşmana karşı elin titrese tetiği çekerken

Ve ölümün gözlerine bakarken

Sıkmazsan dişini öfkeden

Yaşarsın belki

Ama yaşamak dersen rezilce

Hiç kimse bilmeden

Hiç kimse görmeden çürürsün kötülenirsin

Ve yaşarken her gün bin defa

Meydanlarda ölmek istersin iğitler gibi

 اگر بترسی وقتی که در صف اول نبرد هستی

 اگر دستت بلرزد وقتی که ماشه را به سوی دشمن می کشی

 و در حالی که به چشمان مرگ می نگری

 اگر از خشم دندان هایت را بر هم نفشاری

 شاید زنده بمانی

 اما همینی که زنده بودن نامش می نهی، به رذالت

 بدون این که کسی بفهمد

 بدون این که کسی ببیند، پوسیده می شوی؛ به بدی می گرایی

 و در حالی که زندگی می کنی، هر روز هزار بار

 مرگ می خواهی در کارزارها به مانند جوانمردان

Yüzüne baktım

Ve bir daha

Hiç zaman hiç yerde korkmadım

 به سیمایش نگریستم

 و یک بار دیگر

 هیچ زمان در هیچ کجا نترسیدم.

Tabriz

2012 Jan