:Gün Gelir
روزی می رسد:
Uzaklardan bir ses zaman zaman
Fısıldar sanki adımı usul usul
از دوردست ها صدایی وقت و بی وقت
نجوا می کند گویی نامم را آهسته و آهسته
Ve eğer yağmur yağıyorsa o akşam
Her bir damla çelik misali ağırlaşır
و اگر بارانی هم ببارد آن غروب هنگام
هر یک قطره چون قطعه ی فولادی به سنگینی می گراید
Kulaklarım çığlamıyor ne zamandır
Beni hasretle anan biri yok artık herhal
دیر زمانی ست که گوش هایم صدای فریادی نشنیده اند
در هر حال نیست کسی که مرا با حسرت درک کند
Bir garip bencil duygu ki ruhumu saran
İçtiğim içginin buruk lezzeti acılaşır
آن چه روحم را فرا می گیرد احساس خودپسندانه ی غریبی ست
لذت مَلـَس ِنوشیدنی که خورده ام به تلخی می گراید
Gün gelir serseri ruhum elbet
Acının lezzetinede alışırmı alışır
روزی می رسد که روح سربه هوایم بی شک
به لذت تلخی هم عادت می کند، عادت می کند
Alt tarafı insanım işte her kes gibi
Aklım arasıra olsada karışır
دست کم انسانم به مانند هر کس دیگر
عقلم گاه به گاه به هم می ریزد، اگر وجود داشته باشد.
Sezen. Aksu
من درد مشترکم.
مرا فریاد کن!!!!!!!!!!!!!!!
هیچکس روح ترا آنقدر عریان ندیده است
که جای زخمهای ترا بداند
قرارمان باران
زیر طاق قوس وقزح
مرا زود می یابی