سگ ها و گرگ ها:
هوا سرد است و برف آهسته می بارد
ز ابری ساکت و خاکستری رنگ
زمین را بارش ِمثقـــال مثقـــال
فرستد پوشش ِفرسنگ، فرسنگ
سرود کلبه ی بی روزن ِشب
سرود برف و باران است امشب
ولی از زوزه های باد پیداست
که شب مهمان توفانست امشب
دوان بر پرده های برف ها، باد
روان بر بال های باد، بــــاران
درون کلبه ی بی روزن شب
شبِ توفانی ِسرد زمستـــــان
....
....
آواز سگ ها:
-(( زمین سرد است و برف آلوده و تر
هوا تاریک و توفان خشمناک است
کشدـ مانند گرگان- باد، زوزه
ولی ما نیک بختان را چه باکست؟
کنـــــار ِمطبخ ِارباب آن جا
بر آن خاک اره های نرم خفتن
چه لذت بخش و مطبوعست؛ وآنگاه
عزیـــزم گفتـــن و جانم شنفتن
وز آن ته مانده های سفره خوردن
وگر آن هم نباشد استخوانی
چه عمر راحتی، دنیای خوبی
چه ارباب عزیز و مهـــربانی!
ولی شلاق؛ این دیگر بلاییست
بلی؛ امـــــــا تحمل کرد بــــاید
درست است این که الحق دردناکست
ولی ارباب آخـــر رحمش آیــد
گذارد، چون فروکش کرد خشمش
که سر بر کفش و بر پایش گذاریم
شمارد زخم هامان را و ما این
محبت را غنیمت می شمـــاریم...))
خروشد باد بارد همچنان برف
ز سقف کلبه ی بی روزن ِ شب
شبِ توفانی ِسردِ زمستـــــــان
زمستان ِ سیــــاهِ مرگ مرکب
آواز گرگ ها:
-(( زمین سرد است و برف آلوده و تر
هوا تاریک و توفان خشمگین است
کشد- مانند سگ ها- باد، زوزه
زمین و آسمان با ما به کین است
شب و کولاکِ رعب انگیز و وحشی
شب و صحرای وحشتناک و سرما
بلای نیستی، سرمــــای پر سوز
حکومت می کند بر دشت و بر ما
نه ما را گوشه ی گرم ِکـُـنامی
شکاف کوهساری، ســـرپناهی
نه حتی جنگلی کوچک که بتوان
در آن آسود، بی تشویش، گاهی
دو دشمن در کمین ماست دایم
دو دشمن می دهد ما را شکنجه
برون سرما؛ درون این آتش ِجوع
که بر ارکان مـــــا افکنده پنجه
و اینک... سومین دشمن... که ناگاه
برون جست از کمین و حمله ور گشت
سلاح آتشین... بی رحم... بی رحم
نه پای رفتن و نِی جای برگشت...
بنوش ای برف! گلگون شو، برافروز
که این خون، خون ما بی خانمان هاست
که این خون، خون ِگرگان ِگرسنه ست
که این خون، خون ِفرزندان ِصحراست
در این سرما، گرسنه، زخم خورده
دویم آسیمه سر بر برف، چون باد
و لیـــــکن عزت آزادگی را
نگهبـــــــانیم؛ آزادیم؛ آزاد!
مهدی اخوان ثالث(م.امید)
۱۳۳۰
حیوانات زمانی که سیر باشد دیگر شکار نمی کند نمیدانم چرا انسانها هر چه سیرتر باشند برای بیشتر داشتن حریص تر و تشنه ترند ؟ و آنگاه دیگر آزادی و همبستگی و دیگران برایشان متاســــــــــــــــــــــــــــــــــفانه مفهومی ندارد .
گاهی یادگاری یاد آور اندوهی ست که تحمل کردنش بسا سخت باشد
گاهی دوست داری یادگارها را با دستمال باک کنی تا نباشن و تو فراموش کنی آنچه درا در بشت سربه جا گذاشتی
زمستان زیباست برف بازی لذت بخش
به شرطی که جای گرم و شکمی سیر داشته باشی