نمی دانم این ترانه برای چه کسی سروده شده و برای چه کسی خوانده شده!
اما من آن را به مانند سال ها پیش تقدیم یگانه یاور همیشه مومن خود می کنم.
تقدیم به تنها بهانه ی قهرهای کوچک و آشتی های بی ریا به یاد آن روزها.
تقدیم به سحرگاه عمرم: همسر عزیزم!
یـــــاور:
ای به داد من رسیده
تـُو روزای خود شکستن
ای چراغ مهربونی
تـُو شبــــای وحشت من
ای تبلور حیقیقت
تــُوی سایه های تردید
شبو از من گرفتی
تو منو دادی به خورشید
.....
.....
اگه باشی یا نباشی
برای من تکیه گاهی
میون این همه دشمن
تو رفیقی جون پناهی
یاور همیشه مؤمن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دوریت
برای من شده عادت!
وقتی شب، شب ِسفر بود
تـُوی کوچه های وحشت
وقتی هر سایه کسی بود
واسه بـُـردنم به غربت
وقتی هر ثانیه ی شب
تپش هراس من بود
وقتی زخم خنجر دوست
بهترین لباس من بود
تو با دست مهربونی
به تنم مرهم کشیدی
برام از روشنی گفتی
پرده ی شبـُـو دریدی
یاور همیشه مؤمن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دوریت
برای من شده عادت!
ای طلوع اولین دوست
ای رفیق آخــــر من
به سلامت سفرت خوش
ای یگانه یـــاور من
مقصدت هر جا که باشه
هر جای دنیا که باشی
اون ور مرز شقایق
پشت لحظه ها که باشی
خاطرت باشه که قلبت
سپر بلای من بود
تنها دست تو رفیقه
دست بی ریای من بود
یاور همیشه مؤمن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دوریت
برای من شده عادت!
ناجی ِعاطفه ی من
شعرم از تو جون گرفته
رگ خشک بودن من
از تن تو خون گرفته
اگه مدیون تو باشم
اگه از تو باشه جونم
قدر اون لحظه نداره
که منو دادی نشونم
یاور همیشه مؤمن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دوریت
برای من شده عادت!
سلام با تشکر از گرمی کلام و دلت عزیزم باید بگوییم دلهای گرم و بزرگ زیباییها و مهربانیهاو خوبیها را جذب میکنند اگر مهری و کلامی یا سخنی تورا مجذوب کرده عزیزم آن کشش از طرف خودت بوده و حتماْ که لیاقت آن را داشته ای که به ان رسیده ای باز از تو سپاسگزارم و امیدوارم همیشه بتوانم کمک و همراهت باشم البته اگر کلام من قاصر است معذرت میخواهم خیلی سخت است شاعر نباشی و بخواهی برای نویسنده و شاعر و عزیزی مطلبی را بنویسی .
یاور همیشه مومن تو برو سفر سلامت
چه خاطره ای رو برام زنده کردی با این بست
دوست مهربونم تشکر امیدوارم همه زندگی تو وهمسرت نسبت بهم مون و یار ویاورباشید سبز باشی وشاد