دلسوخته: اردلان سرفراز

  دلسوخته: 

  دلسوخته تر از همه ی سوختگانم 

  از جمع پراکنده ی رندان جهــــانم 

  در صحنه ی بازیگری کهنه ی دنیا 

  عشق است قمار من و بازیگر آنم 

  با آن که همه باخته در بازی عشقند 

  بازنده ترین است در این جمع نشانم 

  ای عشق از تو زهر است به جامم 

  دل سوخت تن سوخت ماندم من و نامم 

  .... 

  ... 

  دلسوخته تر از همه ی سوختگانم 

  از جمع پراکنده ی رندان جهــــانم 

  عمری ست که می بازم و یک برد ندارم 

  اما چه کنم عاشق این کهنه قـُمارم 

  ای دوست مزن زخم زبان جای نصیحت 

  بگذار ببارد به سرم سنگ مصیبت 

  من زنده از این جرمم و حاضر به مجازات 

  مرگ است مرا گر بزنم حرف ندامت 

  باید که ببـــــازم با درد بســــــازم 

  در مذهب رندان این است نمــــازم 

  عمری ست که می بازم و یک برد ندارم 

  اما چه کنم عاشق این کهنه قـُمارم 

  من در به در عشقم و رسوای جهانم 

  چون سایه به دنبال سر عشق روانم 

  او کهنه حریف من و من کهنه حریفش 

  سرگرم قماریم من و او بر سر جانم 

  باید که ببـــــازم با درد بســــــازم 

  در مذهب رندان این است نمـــازم 

  عمری ست که می بازم و یک برد ندارم 

  اما چه کنم عاشق این کهنه قمـــارم. 

اردلان سرفراز: 

۱۳۶۳