سال نو مبارک.
Birer birer biner biner ölürüz
Yana yana döne döne yine geliriz
Biz dostuda düşmanıda elbet biliriz
Vurulup düşenler canım darda kalmasın
یکی یکی؛ هزار هزار می میریم
سوزان و سوزان؛ باز می گردیم، دوباره می آییم
بی شک ما دوست و دشمن را هم می دانیم
آنان که هدف قرار گرفته اند و افتاده اند، در گیرودار نباشند.
Çünkü isyan bayrağıdır böğrüme saplanan sancı
Çünkü harcımı öfkeyle imanla karıyorum
Ve kederin ve solgun yüzlü işçilerin üzerine
Dağ başlarının hırçınlığı savruluyor benden
Çünkü beni ateşiyle dimdik tutan kin
Çünkü benim gözbebeklerimde tutuşan şafak
Miting afişleri; Cesur pankartlar; Ve binlerce militan
Derin denizlerin aydınlığı
Zorlu sabahlar; Gök yüzü ve lale
Sıkılmış bir yumuruk gibi giriyoruz hayata
زیرا که بیرق شورش است دردی که بر پهلویم نشسته
زیرا که نفعم را با خشم، با ایمان به دست می آورم
و رودرروی اندوه و سیمای پژمرده ی کارگران
لجاجت قله ی کوه ها از من منتشر می شود
زیرا کینی که به آتش نوکم می زند
زیرا شفقی که شعله ور می شود در نی نی چشمانم
پوستر های تظاهرات، پلاکاردهای متهورانه، و هزاران مبارز
روشنایی دریاهای عمیق
بامدادان پر زور، پهنه ی آسمان و لاله
هم چون مشتی گره کرده وارد زندگی می شویم
Çünkü ben sevdiğim kızı
Yaşamak gibi; Halkım gibi sevdiğim kızı
Ki şiirini yazamayan
Ve türküsünü söyleyemeyen halkım gibi
Binlerce ve binlerce kurşunlanan halkım gibi
Zincirlere vurulan; Savaşlara yollanan
Vergilere bağlanan halkım gibi
Felç olmuş yalnızlıklara bırakarak
Büyük acıların ve gözyaşlarının içine bırakarak
Şiirlerimin bir bıçak gibi ışıldadığı
Devrim türkülerini ve başkaldırmayı öğreten dudaklarını
Bir kere olsun öpmeden
Bir kere olsun tutmadan kaygısızca
Serin bir yaz gecesin gibi ürperen ellerini
Hatta boynunu ve ayak bileklerini
زیرا دختری را که دوست داشتم
دختری را که هم چون زیستن، هم چون خلقم دوست داشتم
خلقی که شعرش نتوانسته نوشته شود
و به مانند خلقم که ترانه اش نتوانسته خوانده شود
به مانند خلقم که هزاران و هزاران بار هدف گلوله قرار گرفته
به زنجیرها زده شده؛ به جنگ ها برده شده
به مانند خلقم که به مالیات ها بسته شده
که فلج شده و در تنهایی رهایش می کنیم
درون دردهای بزرگ و اشک ها رهایش می کنیم
برق زدن شعرهایم چون خنجری
ترانه های انقلاب و لب هایی که عصیان را می آموزند
قبل از این که یک بار ببوسم شان
قبل از این که یک بار بگیرم شان، بی تشویش
دست های شان را که هم چون خنکای شبی تابستانی پژمرده اند
حتی گردن شان را و مچ پاهای شان را.
Bilemeden bilemeden bilemeden
Vurdum yüreğimi şanlı kavgaya
Barışın ve özgürlüğün dağlarına yürüyorum işte
Yiğitsen uslandır beni
Ey yasakların kahpeliği ve soygunların koruyucusu
Türkü çağıran kızlarımı sustur
Ve kahraman oğullarımı
Mezar kaza kaza kederli; Kızgın
Tohum serpe serpe hünerli
Ve sümürüle sümürüle bomboş
Ve açlığın ve zülmün izlerini
Derin uçurumlarında taşıyan ellerimi
Naçaklara ve tırpanlara sarılan ellerimi
Mavzerlere sarılan ellerimi
Zincirlere vur gücün yeterse
Ama adına yaşamak dersen
Rezilce
Çatlayan tomurcuğun; Doğan çocuğun çığlığını duymadan
Gül benizli sevgilinin titreyen gögüslerini
Öpmeden doyasıya
Korka korka; Yana yana
Her gün biraz daha derinden
Her gün biraz daha kapkara duyarak ölümü
Aç ve arkasız; Köpekleşerek
Yaşamak dersen bu yürek
.Çat diye çatlasın lan
بی آن که بدانند؛ بی آن که بدانند؛ بی آن که بدانند
قلبم را به نبرد پر افتخار زدم
بر کوهستان های آزادی راه می پیمایم اکنون
مردی اگر، آرامم کن
ای که پاسدار بدکارگی قانون ها و راهزنی ها هستی
خاموش کن دختران ترانه خوانم را
و پسران قهرمانم را
که در حال حفر مزار غمگینند و خشمگین
در حال پاشیدن تخم، هنرمند
و دماغو(بی کلاس شاید)
و دستانم را که ردپای گرسنگی و ظلم را بر لبه ی پرتگاه های عمیق حمل می کنند
دستانم را که تبر و داس بر می گیرند
دستانم را که سلاح بر می گیرند
بر زنجیرها بزن اگر قدرتت یاری می دهد
اما اگر اسم این را زندگی می گذاری
به رذالت
بدون شنیدن فغان کودکی که می زاید و غنچه ای که می شکفد
بدون بوسیدن پیشانی لرزان معشوقه ی خوشرو، به سیری
با ترس و لرز، با سوختن و ساختن
هر روز عمیق تر از دیروز
هر روز شنیدن مرگ تاریک بیشتر از دیروز
گرسنه و بی پناه؛ به سگیّت گراییدن
زندگی اگر می گویی این را، بگذار بشکند این.
Kirsiz passız; Arı duru özümüz
Namussuza kanlı hançer sözümüz
Çok uzaktır dostlar bizim yolumuz
Durana yürüyene bin selam olsun
بی پیرایه و زنگار، تمیز و زلال، خودمان
سخن مان با بی ناموسان، خنجر خونین است
دوستان راه ما خیلی طولانی ست
هزار سلام بر آن که می رود یا می ایستد.
Birer birer biner biner ölürüz
Yana yana döne döne yine geliriz
Biz dostuda düşmanıda elbet biliriz
Vurulup düşenler canım darda kalmasın
یکی یکی؛ هزار هزار می میریم
سوزان و سوزان؛ باز می گردیم، دوباره می آییم
بی شک ما دوست و دشمن را هم می دانیم
آنان که هدف قرار گرفته اند و افتاده اند، در گیرودار نباشند.
Gel gelelim parlayan güneşi emekçi kalkların
Kahraman halkların güneşini
Şehvetle içine dolduran toprak
Şimdi sımsıcak şimdi ulaşılmaz
Şimdi olgun meyvelerle dolu
Bahar bahçelerini sarmaktadır
Ve gül benizli sevgillerin dudaklarında
Hayat bizi aşka ve kavgaya çağırmaktadır
Bıçak kemiğe dayandığı
ok yaydan fırladığı için değil
Bu bezirgan saltanatı; Bu zülüm bitsin diye
Ağaran günler için; Yeni bir dünya uğruna
Yüzlerinde cesaretin onuru ve imanlı gücü döğüşen dünyanın
Emperyalismle karşı döğüşen dünyanın
Ve ölüme gülerek koşan genç savaşçıların
Al bayrakları dalgalansın; Dalgalansın; Dalgalansın
Kinle boğuşan yorgun yüreği
Aydınlansın felaket geçirmiş anamın
Dişleri dökülmüş; Kederli ağzı
Ağlamaya hazır gözleri
Sofrası ve sonsuz dağları eriten sabrı; Merhameti
Yani bir bütün halinde insanlığımız
Yunsun arınsın diye durgun pınarlarda
Alınterinin namusu kurtulsun diye
Kurtulsun diye sıcak somun
Acı soğan ve çiçekli basmalar
Ahd ettik; Vefa ettik; Kelle koyduk
Ölen ölür dostlar düşmanlar hey hey
.Kalan sağlar
آفتاب تابان توسعه ی زحمت کشان را بیاوریم
آفتاب خلق های قهرمان را
و خاکی را که با ولع پر می کنیم
اکنون گرم، اکنون دست نایافتنی
اکنون پر از میوه های رسیده
آفتاب در حال در آغوش کشیدن باغچه های بهار است
و زندگی بر لبان معشوقه های خوشرو ما را به عشق و نبرد ندا می دهد
رسیدن کارد به استخوان، به سبب پریدن تیر از کمان نیست
برای این است که این سلطنت تجارت گونه، این ظلم تمام شود
برای روزهای به روشنی گراییده
به امید دنیایی تازه
افتخار بی باکی بر سیمای شان
و دنیایی که قدرت پر ایمانش ستیزه می کند
دنیایی که با امپریالیسم می ستیزد
و پرچم سرخ رنگ جنگاوران جوانی که به شتاب به سوی مرگ می روند
اهتزاز کند؛ اهتزاز کند؛ اهتزاز کند
قلب خسته ی مادرم که با کینه می ستیزد و بدبختی پشت سر گذاشته، روشن شود
دندان هایش ریخته؛ دهانش غمگین
چشمانش حاضر برای گریه
صبرش که کوه های بی پایان را ذوب می کند؛ مرحمتش
یعنی به تمام معنی، انسانیت مان شسته و تمیز شود در چشمه ساران راکد، یعنی
آبروی عرق جبین رها شود یعنی
رها شود یعنی نان گرد گرم
پیاز تلخ و کالاهای گل چاپی
عهد کردیم؛ وفا کردیم؛ سر نهادیم
آن که قرار است بمیرد، می میرد ای دوستان، ای دشمنان؛ هی هی...
آن که می ماند، زنده است.
Kirsiz passız; Arı duru özümüz
Namussuza kanlı hançer sözümüz
Çok uzaktır dostlar bizim yolumuz
Durana yürüyene bin selam olsun
بی پیرایه و زنگار، تمیز و زلال، خودمان
سخن مان با بی ناموسان، خنجر خونین است
دوستان راه ما خیلی طولانی ست
هزار سلام بر آن که می رود یا می ایستد.Söz: Orhan.Kotan
Müzik: Ahmet.Kaya