Zaman hancı bulut yolcu
Şimdi gitti en son yolcu
Bitmedi mi hasret borcu
Neredesin ay yüzlüm
زمان به مانند یک میهمان خانه چی، ابر هم که مسافر است
اکنون آخرین مسافر هم که رفت
آیا هنوز بدهی حسرت تمام نشده است؟
کجایی ماه سیمایم؟
Gece çöker günler solar
Gözlerime yaşlar dolar
Hatıralar bende ağlar
Neredesin ay yüzlüm
شب که سایه می افکند، روزها پژمرده می شوند
بر چشم هایم اشک جمع می شود
خاطره ها در درونم گریه می کنند
کجایی ماه سیمایم؟
Karakollar mı kuruldu
Kelepçeler mi vuruldu
Bak bu günde akşam oldu
Neredesin ay yüzlüm
پاسگاه ها آیا تأسیس شدند؟
یا که دستبندها آیا زده شدند؟
ببین امروز هم غروب شد دیگر
کجایی ماه سیمایم؟
Gençliğim dizleri üstüne çökmüş
Kalpaklanınca sevda yoluna
Bir doğuş yaratıldı çırılçıplak
Ve sen ve sen ay yüzlüm
Kurumuş yaprak gibi düşerken dalından
Bir ahh gibi uzun sesli
Koptun dudaklarımdan
جوانی ام زانو زده است
در حالی که در راه عشق است
یک زایش خلق شد ، عریان
و تو، و تو ای ماه سیمایم
وقتی که به مانند برگی خشکیده از شاخه ات جدا شدی
به مانند یک آه، با صدای طولانی
از لب هایم جدا شدی
Dön ay yüzlüm dön
Neredeysen dön
Sensiz olmuyor
Kan damlıyor gözlerimden kan
Gücün varsa gel sende dayan
Çünkü ben son nefesimi titreyerek
Çünkü ben çırılçıplak
Çünkü ben sensizim
Çünkü ben
.Çünkü ben
برگرد ماه سیمایم، برگرد
هر کجا که هستی برگرد
بدون تو نمی شود
از چشم هایم خون می ریزد
اگر می توانی بیا و تو هم بمان
چون که من نفس آخرم را لرزان می کشم
چون که من عریانم
چون که من بی تو هستم
چون که من
چون که من!!
Murat.Göğebakan
آراز (ارس) نام رود شمالی ایران است که در بخش هایی مرز مشترک بین جمهوری آذربایجان و ایران است. بدیهی است که قبل از جدایی بخش های شمالی از ایران، در داخل خاک ایران جریان داشته است و از دیرباز منشاء و خاستگاه داستان ها و اشعار فولکلور بسیاری بوده است که بیشتر آن ها هم به زبان ترکی می باشند. اما این ترانه را خیلی ها خوانده اند و بسیاری از مردم آذربایجان هم آن را حفظ هستند. اما صمد بهرنگی هم در این رودخانه ی خروشان غرق شد و بسیاری در آن زمان معتقد بودند که عوامل ساواک صمد آقا را در آراز خفه کرده اند. بخش هایی از این ترانه را که سینه به سینه منتقل شده است برایتان در زیر می آورم:
Araz Araz xan Araz
Sultan Araz xan Araz
Səni görüm yanasan
Bil dərdimi qan Araz
آراز، آراز، ای خان آراز
آراز سلطان، آراز خان
الهی که بسوزی تو
بدان دردم را، بفهم
Araz üstə buz üstə
Kəbab yanar köz üstə
Qoy məni öldürsünlər
Danışdığım söz üstə
بر روی آراز، بر روی یخ
کباب بر آتش سرخ می شود
بگذار مرا بکشند
برای سخنی که گفته ام
Arazi ayırdılar
Qumunan doyurdular
Mən səndən ayrılmazdım
Zülmünən ayırdılar
آراز را دو شاخه کردند
با خاک سیرابش کردند
من از تو جدا نمی شدم
با ستم جدایمان کردند
Axıttın gözüm yaşın
Görüm qurusun daşın
Səni görüm yanasan
?Bəs neylədin yoldaşın
اشکم را جاری کردی
الهی که خشک شوی
الهی که بسوزی تو
دوستت را چه کردی؟
Sən deyirdin ki heç vaqt
Qara balıq yatmadı
Gedib yoldaş axtardı
Saqqalardan qorxmadı
تو می گفتی که هیچ وقت
ماهی سیاه کوچولو نمی خوابید
می رفت تا دوستی پیدا کند
از مرغ های ماهیخوار نمی ترسید
Mən aşıq dan banıdı
Səhərin dan banıdı
İçmə Arazın suyun
Səmədin al qanıdı
من عاشق، هنگام صبح است
وقت سپیده دمان است
از آب آراز ننوش که
خون سرخ صمد است آن
Araz səndən kim keçdi
?Kim qərq oldu kim keçdi
Səmədi sən boğmazdın
Söylə bağrın kim deşdi
ای آراز چه کسی از تو رد شد؟
چه کسی غرقه شد و چه کسی رد شد؟
تو که صمد را خفه نمی کردی
بگو چه کسی جگرش را پاره کرد؟
Arazam batmam quma
O gəlmişdi qoynuma
Arxadan düşmən vurub
Qanın yıxdi boynuma
آراز هستم و در خاک فرو نمی روم
او (صمد) به آغوشم آمده بود
او را دشمن از پشت زد
و خونش را به گردنم انداخت.