حق با تو بود!
من ماهی بدی بودم....
که بر دروغ کرم های مصلوب قلاب های مشکوک
لب دادم!
که هرگز نتوانستم
پشت دندان های تیز کوسه های چشم تو
تخم بریزم!
که خزه ها را به جلبک های عزیز چشم تو بخشیدم
و تمام مادری دریا را
پشت ِ گوش ِ ماهی ها
انداختم....
من رنگ پولک های براقم را
در قصه های لیز ِ شاپری های مهربان
باختم!
و هوای تو در غریبه گی ِ آب شش هایم
روی شن های ساحل
ماسید...
حق با توست
من ماهی بدی هستم....
که بر چشم و دهان باز خود
روی ماهیتابه ی تفلون قرمز تو
و خرده های خشک نان
بر سفره ی نارنجی ات
هنوز مشکوکم!
(با کسب اجازه ی قبلی از شاعر این نوشته، سرکار خانم "الناز سرخانلو" مبادرت به انتشار این شعر نمودم.)
با تشکر از ایشان
Sığmayır istəklərim məntiqlərin ərkanına
İstəyir ünvan olum divanələr divanına
خواسته هایم در چارچوب منطق ها نمی گنجند
می خواهند که در دیوان دیوانگان عنوان شوم
Sən açan gündən qapanmış yollari royalərə
Min dilək ilməklənir hər dəm könül damanına
از وقتی تو شکفته ای راه بر رویاها بسته است
هر دم هزار آرزو بر دامان دل وصله می شود
Hansi yollardan gəlirsən göydə ulduzlar gülür
Çən düşür həsrət qəbasindən baxış meydanına
از کدامین راه ها می آیی که بر آسمان ستارگان می خندند؟
مه از قبای حسرت بر میدان نگاه خزیدن گرفته است
Sən dünənlər baxçasında əktiğim bir arzusan
Gec becərdin düşmədi kölgən görüş eyvanına
تو آرزویی هستی که در باغچه ی دیروزم کاشته ام
دیر هنگام رُستی و سایه ات بر ایوان دیدار نیفتاد
Damci damci qan damırkən qəlbimin peymanəsi
Dalğa dalğa yüksəlir meydan verir tufanına
در حالی که پیمانه ی قلبم قطره قطره خون می چکد
موج به موج برمی خیزد و به توفان تو میدان می دهد
Qoy ürək dəryaye eşq olsun bütün varlıq gəmi
Qoy çevirsin dalğalar dünyani qan əmmanına
بگذار تا دل دریای عشق گردد و تمام هستی همچون کشتی
بگذار تا امواج، دنیا را به دریای خون بدل کند.
H.R.Səhər
آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست
چشم میگون لب خندان دل خرم با اوست
گرچه شیرین دهنان پادشهـــــــانند ولی
او سلیمان زمان است که خاتم با اوست
خال مشکین که بدان عارض گندمگون است
سر ّ آن دانه که شد رهزن آدم با اوست
دلبرم عزم سفــــــــر کرد خدا را یاران
چه کنم با دل مجروح که مرهم با اوست
روی خوب است و کمال هنر و دامن پاک
لاجرم همت پاکان دو عـــــــالم با اوست
با که این نکته توان گفت که آن سنگین دل
کشت ما را و دم عیسی مریم با اوست
حافظ از معتقدان است گرامی دارش
زانکه بخشایش بس روح مکرّم با اوست.