Bir səbəb yox demə rüsvaye cəhan olmağıma
Gunçə ağzın kimi xəlq içrə nəhan olmağıma
نگو که سببی نیست برای رسوای جهان شدنم
همچون دهان غنچه ات در میان خلق پنهان شدنم
Məni səd heyf qocatti bu gözəllər sitəmi
Yoxdur ümmid daxi birdə cəvan olmağıma
صد افسوس که این ستم زیبارویان مرا پیر کرد
امیدی دگرباره نیست به دوباره جوان شدنم
Qamətin cilvəsi çeşmimdə gəzir vəchi odur
Çeşmətək hər yana ey sərv rəvan olmağıma
جلوه ی قامتت در دیده ام می گردد و از این روی
همچون چشمه روانم ای سرو به هر سوی
Mumiyanın həvəsi gunçə dəhanin fikri
Səbəb oldu belə binam o nişan olmağıma
هوس جسمت و فکر دهان غنچه ات
این چنین سبب شد به بی نام نشان شدنم
İntizarım ki verəm canımı görcək üzünü
Nola ey gül bir əlac et nigəran olmağıma
انتظارم این است که به محض دیدن رویت جان فدا کنم
چه می شود ای گل؛ علاجی کن بر این نگرانی ام
Ey Müniri(1) yanıram eşq oduna Azərə(2) de
Azər olsa yanacaq şöləfişan olmağıma
ای "منیری" در آتش عشق می سوزم به "آذر" بگو
اگر آتش هم باشد در شعله فشانی ام خواهد سوخت
Vahidəm dərd o gəme gurbətə tabım yoxdur
Var ümidim yenə ölkəmdə əyan olmağıma
"واحدم" تاب و توان درد و غم غربت را ندارم
امید به دوباره پدیدار شدن در سرزمینم دارم.
Əli.Vahid(1): شاعر آقا داداش منیری
(2): شاعر مشدی آذر حاجی محمدزاده