Batsın Bu Dünya (لعنت به این دنیا): اورهان گنجه بای

Yazıklar olsun; Yazıklar olsun
Kaderin böylesine yazıklar olsun
Her şey karanlık nerde insanlık
Kula kulluk edene yazıklar olsun

 

شرم باد؛ شرم باد
بر چنین سرنوشتی شرم باد
همه چیز در تاریکی؛ انسانیت کجاست
شرم باد بر کسی که بندگی ِ بنده می کند

Batsın bu dünya bitsin bu dünya
Ağlatıp da gülene yazıklar olsun
Dolmamış çileler yaşanmamış dertler
Hasret çeken gönül Benim mi olsun

 

لعنت به این دنیا؛ این دنیا تمام شود کاش
شرم باد بر کسی که می گریاند و خود می خندد
امتحانات ناتمام سخت برای توبه ها؛ دردهایی که هنوز پیش رو هست
قلبی که حسرت کش است (همیشه) مال من باشد آیا؟

Ben ne yaptım kader sana
Mahkum etti beni bana
Her nefeste bin sitem var
Şikayetim yaradana şikayetim yaradana

 

من چه بدی در حق تو کردم ای سرنوشت
که مرا به من محکوم کردی
هزار ستم در هر نـَفـَس هست
به خالق شکایت می برم؛ به خالق شکایت می برم

Şaşıran sen mi yoksa benmiyim bilemedim
Öyle bir dert verdin ki kendime gelemedim
Çıkmaz bir sokakdayım yolumu bulamadım
Of...Of...Of

 

نفهمیدم آن که خیرگی کرد تو بودی یا من
آن چنان دردی دادی که هنوز به خود نیامده ام
در کوچه ی بن بستی هستم که راهم را نیافته ام
اُف...اُف...اُف

Ben mi yarattım ben mi yarattım
Derdi ızdırabı ben mi yarattım
Günah zevk olmuşsa vefa yorulmuşsa
Düzen bozulmuşsa ben mi yarattım

 

آیا من خلق کردم؟ آیا من خلق کردم؟
درد و اضطراب را آیا من خلق کردم؟
اگر گناه به لذت بدل شده؛ اگر وفاداری خسته تن است
اگر اصول در هم ریخته؛ آیا من خلق کردم؟

Batsın bu dünya bitsin bu dünya
Ağlatıp da gülene yazıklar olsun
Dolmamış çileler yaşanmamış dertler
Hasret çeken gönül Benim mi olsun

 

لعنت به این دنیا؛ این دنیا تمام شود کاش
شرم باد بر کسی که می گریاند و خود می خندد
امتحانات ناتمام سخت برای توبه ها؛ دردهایی که هنوز پیش رو هست
قلبی که حسرت کش است (همیشه) مال من باشد آیا؟

Ben ne yaptım kader sana
Mahkum etti beni bana
Her nefeste bin sitem var
Şikayetim yaradana şikayetim yaradana

 

من چه بدی در حق تو کردم ای سرنوشت
که مرا به من محکوم کردی
هزار ستم در هر نـَفـَس هست
به خالق شکایت می برم؛ به خالق شکایت می برم

Şaşıran sen mi yoksa benmiyim bilemedim
Öyle bir dert verdin ki kendime gelemedim
Çıkmaz bir sokakdayım yolumu bulamadım
Of...Of...Of

نفهمیدم آن که خیرگی کرد تو بودی یا من
آن چنان دردی دادی که هنوز به خود نیامده ام
در کوچه ی بن بستی هستم که راهم را نیافته ام
اُف...اُف...اُف.

Orhan.Gencebay
 

Adı Bende Saklı (نامش برایم محفوظ است): سزن آکسو

Bölünür sancıyla uykular
Sığınak değil en kuytular
Gökte ay on dört
Ben dolunay

خواب ها با درد پاره می شوند

گوشه های پنهان پناهگاه نیستند

بر آسمان، ماه شب چهارده

من ماه ِ تمام هستم.

Son hatıramı sinene sar

Bu kadarına razıyım yar
Uzak diyarlarda evli barklı
Mutluluk en çok onun hakkı
Bu yorgun kırık dökük hikaye de
Adı bende saklı

خاطره ی واپسین را بر سینه ات نگاه دار

به همین قدر راضی ام یار

در دیاری دوردست خانه و کاشانه دار

خوشبختی بیش از همه حق اوست

در این حکایت خسته، شکسته و وارفته هم

نامش برایم محفوظ است.

Dalda muhabbette kumrular

Bana ayrılığı sordular
Dedim yangın, afet
Dedim kar
Dedim adet aşkı vurdular
Dedim adet aşkı vurdular

قـُمری های نشسته بر شاخه ی محبت

از من جدایی را پرسیدند

گفتم آتش سوزی، معذرت

گفتم برف

گفتم عادت؛ عشق را هدف گرفتند!!

گفتم عادت؛ عشق را هدف گرفتند!!

Sezen.Aksu

فـُضولی با تقدیر: شهریار

بشر از مادر ایــّام نمی زاد ایکاش

تا عنان در کف تقدیر نمی داد ایکاش

زندگی نیست که زندان مکافات است این

کس به زندان و مکافات نمـــاناد ایکاش

در ِباغی بگشاید به رُخت سبز، ولـــــی

سخت بن بست که هرگز نگشایاد ایکاش

تندرستی و امان است تن آسانی ما

که نمی پاید و تن نیز نپایاد ایکاش

اول امید که خیری برســــــــــاند لیکن

وآخرش خوف که شرّی نرساناد ایکاش

جُز ستم نیست توانایی و آن هم که گناه

آدمی هیچ گنــــــاهی نتوانــــاد ایکاش

شهوت لعنتی ایکاش که از بیخ نبود

تا کس این توسن لعنت ندواناد ایکاش

این چه زن بردن و اولاد پس انداختن است

که دم مرگ نبــــــــودی غم اولاد ایکاش

شـُغل این ذمـّه گریبان کفـــن می گیرد

که گریبان کس این فتنه نگیراد ایکاش

بعد از این خانه خرابی که به دنیا دیدیم

خانه ی آخرت ما بُدی آبــــــاد ایکاش

لیک از این مغلطه معلوم که آن حاجت هم

نه روا بوده خدایا که روا بــــاد ایکاش

گر فلاطون شوی از شرّ شیاطین نجهی

که جهیدن بُدی از این همه شیــّاد ایکاش

خضر و قائم به جهانی دگرند و این جا

با کس این قرعه نیفتاد و نیفتاد ایکاش

این جهان فتنه و نخجیرگه شیطان است

سرنوشتی که کس این قصّه نداناد ایکاش

نکته گیری و فضولی نتوان با تقدیر

که خدا عذر فـُضولی بپذیراد ایکاش

شهریارا دم رفتن همه را این حرف است

که دگرباره نزایاد و نمیــــــراد ایکاش.