ای یوسف آخر سوی این یعقوب نابینا بیـــــا
ای عیسی پنهان شده بر طارم مینا بیـــا
از هجر روزم قیر شد دل چون کمان بدتیر شد
یعقوب مسکین پیر شد ای یوسف برنا بیا
ای موسی عمران که در سینه چه سیناهاستت
گاوی خدایی می کند از سینه ی سینا بیا
رخ زعفران رنگ آمدم خم داده چون چنگ آمدم
در گور تن تنگ آمدم ای جان با پهنا بیا
چشـــم محمـّــد با نمت واشــــوق گفته در غمت
زان طره ای اندر همت ای سرّ ارسلنا بیا
خورشید پیشت چون شفق ای برده از شاهان سبق
ای دیده ی بینا به حق وی سینه ی دانا بیا
ای جان تووجان ها چوتن،بی جان چه ارزد خود بدن
دل داده ام دیر است من تا جان دهم جانا بیا
تا برده ای دل را گرو شد کشت جانم در درو
اول تو ای دردا برو وآخر تو درمانا بیا
ای تو دوا و چاره ام نور دل صد پاره ام
اندر دل بیچاره ام چون غیر تو شد لا، بیا
نشناختم قدر تو من تا چرخ می گوید ز فن
دی بر دلش تیری بزن دی بر سرش خارا بیا
ای قاب قوس مرتبت وان دولت با مکرمت
کس نیست شاها محرمت در قرب او ادنی بیا
ای خسرو مه وش بیا ای خوش تر از صد خوش بیا
ای آب و ای آتش بیا ای دُرّ و ای دریا بیا
مخدوم جانم شمس دین از جاهت ای روح الامین
تبریز چون عرش مکین از مسجد اقصی بیا
بمانیم تا کاری کنیم ٬ نه کاری کنیم تا بمانیم .