Korkmadım (نترسیدم)

:Korkmadım

نترسیدم:

Yüzüne baktım; Kendimden utandım

İçime korku bulaşmıştı

Ve onun gözlerinde korkma dalgalanıyordu

Bir anda çıktı önüme ve elimi kardeşlik adına eline aldı

Kötü zamandı

Mermiler yağdırılmıştı halkın üstüne

Ve iğitler vurulmuş ceylanlar gibi

Yerlere serilmişti

 به سیمایش نگریستم؛ از خویشتنم خجالت کشیدم

 ترس به درونم سرایت کرده بود

 و در چشمان او " نترس" موج می زد

 در یک لحظه به مقابلم درآمد و دستم را به نام برادری در دست گرفت

 زمانه ی بدی بود

گلوله ها به روی خلق باریده بودند

 و جوانمردان به سان آهوهای شکار شده

 نقش زمین شده بودند

Kanlı bir durumda

Şehirin kurubunda iğitlerin kanı köpürmüştü

Analar bacılar yasa bulanmıştı

Ve ben korkuyordum

 در شرایطی خونین

 در غروب آسمان شهر، خون جوانمردان کف آلوده بود

 مادران و خواهران به سوگ نشسته بودند

 و من می ترسیدم

Bir anda çıktı karşıma ve ah

O mütebessim yüziyle

Ak düşmüş sakalıyla

Ve gözlerindeki derin fırtınayla

:Bana her şeyi anlattı

 در یک لحظه به مقابلم درآمد و آه!!

 با آن سیمای متبسمش

 و ریش سفید  وسیاهش

 و با توفان عمیق در چشمانش

 همه چیز را برایم شرح داد:

Savaşın önündeyken korksan eğer

Düşmana karşı elin titrese tetiği çekerken

Ve ölümün gözlerine bakarken

Sıkmazsan dişini öfkeden

Yaşarsın belki

Ama yaşamak dersen rezilce

Hiç kimse bilmeden

Hiç kimse görmeden çürürsün kötülenirsin

Ve yaşarken her gün bin defa

Meydanlarda ölmek istersin iğitler gibi

 اگر بترسی وقتی که در صف اول نبرد هستی

 اگر دستت بلرزد وقتی که ماشه را به سوی دشمن می کشی

 و در حالی که به چشمان مرگ می نگری

 اگر از خشم دندان هایت را بر هم نفشاری

 شاید زنده بمانی

 اما همینی که زنده بودن نامش می نهی، به رذالت

 بدون این که کسی بفهمد

 بدون این که کسی ببیند، پوسیده می شوی؛ به بدی می گرایی

 و در حالی که زندگی می کنی، هر روز هزار بار

 مرگ می خواهی در کارزارها به مانند جوانمردان

Yüzüne baktım

Ve bir daha

Hiç zaman hiç yerde korkmadım

 به سیمایش نگریستم

 و یک بار دیگر

 هیچ زمان در هیچ کجا نترسیدم.

Tabriz

2012 Jan