از عزیزانم خواهش می کنم تا آخر این قصه را بخوانند:
:Bir Minik Kız Çocuğu
یک دختر بچه ی کوچک:
Ona her gün rastlardım kuyruğun bir ucunda
Bir minibüs parası sımsıkı avucunda
هر روز به او برمی خوردم در انتهای یک صف
که پول کرایه ی مینی بوس را در مشتش می فشرد
Uykusuna doymamış kırpışan gözleriyle
Anlarsa baktığımı başı inerdi öne
با چشمانش که پف کرده بودند و از خواب ناسیراب بودند
با متوجه شدن نگاه من سرش به پایین خم می شد
Bildiğim kadarıyla ölmüş anne babası
Okulundan koparıp işe koymuş ablası
تا جایی که می دانستم پدر و مادرش مرده بودند
خواهر بزرگترش هم از مدرسه جدایش کرده بود و به کارش گمارده بود
Ne rüyalar görürdü kim bilir yol boyunca
Hep gülümserdi yüzü ansızın uyanınca
چه کسی می داند که در طول راه چه رویاهایی می دید
که وقتی به ناگاه بیدار می شد همیشه در سیمایش لبخندی بود
Bir minik kız çocuğu; saçları darma dağın
Yollarda yalın ayak; üşür üşür üşür elleri
یک دختر بچه ی کوچک، زلف هایش پریشان
پا برهنه بر راه ها، سردش است، سردش است، سردش است دستانش.
Meraklandım bir kaç gün durakta görmeyince
Tanıyanlar söyledi inanmadım ilk önce
چند روزی که در ایستگاه ندیدمش کنجکاو شدم
آشنایان گفتند، اما در ابتدا باورم نشد
Dalmış bir gün rüyaya mavi önlük içinde
Fabrika değil sanki bir okul bahçesinde
در میان لباس کاری آبی رنگ در رویا غوطه ور شده بود
نه در کارخانه ای، گویا که در محل بازی یک مدرسه
İşte o an dişliler kapmış iki elini
Böyle ödemiş yavrum rüyanın bedelini
درست در آن لحظه چرخ دنده های دستگاه هر دو دستش را گرفته بودند
و عزیزکم، تاوان رویایش را این چنین پس داده بود
Tebessüm donup kalmış ağzının kenarında
Solu vermiş minik kız henüz ilk baharında
تبسم در گوشه ی لبانش یخ زده و مانده بود
در ابتدای بهار عمرش، دخترک پژمرده شده بود
Bir minik kız çocuğu; bir minik kuş yüreği
Ölümün kucağında
Üşür
Üşür
Üşür elleri
یک دختر بچه ی کوچک، یک قلب کوچک پرنده
در آغوش مرگ
سردش است، سردش است، سردش است دستانش!!
Söz: Yusuf.Hayaloğlu
Müzik: Ahmet.Kaya
الر وار السون
چوووووووخ ممنون
گوزلیدیر اما گوزلریم یاشاردی
بیایید به یاد این دخترکان باشیم و قبل از وقوع چنین داستان هایی به دادشان برسیم.
بنی آدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قـــــرار.
به حق امید دارم که این چنین بشود. باید از خویش شروع کرد!
زندگی خیلی بی رحم است بیایید پشت و پناه یک دیگر باشیم و بی تفاوت از کنار مسائل نگذریم و فقط با یک کلمه افسو س به مسئله نگاه نکنیم . تو اگر برخیزی ، من اگر برخیزم ، همه برمی خیزند
مرا با اسم محمد زارع(شعر) لینک نمایید
سردش است......................