نــــــاگفته:
با تو من چگونه بودم؟:
یک زمین پر از صداقت
یک زمان پر از رفاقت
جز من و تو وخدایم، دیگری قصه ی ما را
هیچ نداند؛ هیچ نداند!
با تو من چگونه بودم؟:
یک هوا آغشته با عشق
یک نفس پر از شهامت
این ترانه را به جُز دل من
کس ِدیگری نخوانـَد!
اندرین ویرانه بازار
که منم گدای مَستش و تویی حاتم ِعشقش(!!)
با من امــّا تو چه کردی؟:
این بمانـَد! این بمانـَد!
تبریز/ دیماه 84
سلام
وبت فوق العاده است
مایل به تبادل لینک هستی؟
نظر لطف شماست.
متاسفانه بنده نتونستم وبلاگ شما رو زیارت کنم. گویا یه مشکلی هست! در اولین فرصت حتما" خدمت می رسم.
این شعر شما جزء قشنگترین شعرهای شماست .
این بی انصافیست که تو به این خوبی شعرمیگی بعد مارواز نعمت شنیدنش محروم میکنی امیدوارم بعداز این بیشتراز شعرات بخونم ولذت ببرم
شعرتون حرف نداره! عالی! عالی!
داش امیر گل؛ دستت درست!
شعر قشنگیه
فوق العادست فقط میخوام بدونم شاعر این شعر کیه؟خواهش میکنم زودتر جوابمو بدین.
نظر لطف شماست.
اگه بشه اسمشو شعر گذاشت شاعرش خودمم!
سلام
چه شعر خوبی...