پرنده های قفسی:
پرنده های قفسی عادت دارن به بی کسی
عمرشونو بی هم نفس کز می کنن کنج قفس
نمی دونن سفر چیه عاشق دربه در کیه
هر کی بریزه شادونه فکر می کنن خداشونه
.....
یه عمره بی حبیبن با آسمون غریبه ن
این همه نعمت اما همیشه بی نصیبن
چه می دونن به چی میگن ستاره
چه می دونن دنیا کی ها بهـــاره
نمی دونن عاشق میشه چه آسون
پرنده زیر بارون!
تو آسمون ندیدن خورشید چه نوری داره
چشمه ی کوه مشرق چه راه دوری داره
قفس به این بزرگی کاشکی پرنده بودم
مهم نبـــود پریدن، ولــــی برنده بودم
فرقی نداره وقتی ندونی و نبینی
غصه ت می گیره وقتی می دونی و می بینی
چه می دونن به چی میگن ستاره
چه می دونن دنیا کی ها بهاره
چه می دونن عاشق میشه چه آسون
پرنده زیر بارون!
این ترانه را با صدای جاودانه ی سیاوش قمیشی شنیده ام.
ممنون امیر مهربون من عاشق صدای قمیشی هستم مخصوصا شعرای بارونی شو خیلی دوست دارم این شعرش هم که دیگه محشره تشکر