برای نوشتن یک شعر، انگیزه و مصداق شرط است؛ اما برای بازنویسی یک شعر به صورت امانی، شرطی لازم نیست؛ تقدیم به دوستداران اردلان سرفراز و گوگوش:
ای چراغ هر بهانه از تو روشن از تو روشن
ای که حرفای قشنگت منو آشتی داده با من
من و گنجشکای خونه دیدنت عادت مونه
به هوای دیدن تو پر می گیریم از تو لونه
باز میاییم که مثل هر روز برامون دونه بپاشی
من و گنجشکا می میریم تو اگه خونه نباشی
همیشه اسم تو بوده اول و آخر حرفام
بس که اسم تو رو خوندم بوی تو داره نفس هام
عطر حرفای قشنگت عطر یک صحرا شقایق
تو همون شرمی که از اون سرخه گونه های عاشق
شعر من رنگ چشاته رنگ پاک بی ریایی
بهترین رنگی که دیدم رنگ زرد کهربایی
من و گنجشکای خونه دیدنت عادت مونه
به هوای دیدن تو پر می گیریم از تو لونه.
این ترانه را با صدای گوگوش شنیده ایم.