Dəm Olanda (وقتی زمانش برسد): علی آقا واحد

Ey gül yanıram ğeyrilə sən həmdəm olanda

Bülbül alışar xarilə gül məhrəm olanda

می سوزم وقتی که تو با دیگران همدم می شوی ای گل

بلبل هم وقتی گل با خار محرم شود آتش می گیرد

Çoxlar olub o zülfi pərişanın əsiri

Yığ topla bu məcnunlari fikrin cəm olanda

خیلی ها اسیر آن زلف پریشان شده اند

وقتی که حواست جمع است این عاشقان سینه چاک را به دور هم جمع کن آخر

Tər qətrəsi vermiş üzünə başqa lətafət

Gül yarpaği zinətli olur şəbnəm olanda

قطره ی عرق به سیمایت لطافتی دیگر بخشیده است

برگ گل هم وقتی که شبنم بر رویش بنشیند مزین می شود

Təklikdə cəhənnəm keçir eşq əhlinə hər yer

Yarilə ona cənnət olur bahəm olanda

همه جا در تنهایی برای اهل عشق چون جهنم می گذرد

همان جاها وقتی که یار هست برای آدمی بهشت می شود

Cananə ürək sirrini dəmsiz demək olmaz

Can əhli cəsarətli olurmuş dəm olanda

راز دل را بدون رسیدن زمانش به جانان نمی شود گفت

اهل دل وقتی که زمانش برسد خیلی هم جسور می شود

Düşmən ola dünya qədəri onlara batmaz

Hərgah iki dostun arasi möhkəm olanda

دشمن اگر همه ی دنیا را هم فرا بگیرد در آنان کارگر نیست

وقتی که که میانه ی دو دوست محکم باشد

Bir nazilə can qoymadi məndə hələ gəl gör

Aləm nə olur ortada yüz çəm xəm olanda

با یک عشوه رمقی برای من باقی نگذاشت؛ اکنون بیا و ببین

دنیا چگونه می شود وقتی که در این میان صد عشوه و ناز می آید

Qiymət verir o qaşi hilalin sənə Vahid

Başın ağarıb ondaki qəddin xəm olanda

آن ابروی کمانت بر تو قیمتی  فراوان نهاده است

مویت نیز سپید می شود گاهی که قامتت خم شود.

Əli. Vahid

Ruhu Olsaydi Əgər Şanələrin (اگر شانه ها روح داشتند): علی آقا واحد

Ləbinə bənzəməseydi meye meyxanələrin
Lalə rəng olmazidi çehrəsi peymanələrin

اگر می میخانه ها به لبت شباهتی نداشتند
چهره ی پیمانه ها که رنگ لاله گون نداشتند

Olmasaydi əgər o şəme cəmalin şoqu
Biri düşməzdi yaxın atəşə pərvanələrin

اگر شوق آن شمع جمالت نبود
حتی یکی پروانه هم نزدیک آتش نمی افتاد

Topla zülfün kimi yığ dövrünə aşiqlərini
Qoyma qalsın belə öz başına divanələrin

عاشقانت را نیز به مانند زلفت به دور خویش جمع کن
نگذار که دیوانگانت چنین به حال خویش باشند

Əhle eşqin bu qədər könlünü incitməzidi
Ruhu olsaydi bu zülf içrə gəzən şanələrin

دل اهل عشق را این قدر آزار نمی دادند
اگر این شانه ها که بر زلفت می گردند، روح داشتند

Səmte meyxanəyə nifrətlə uzaqdan baxma
Gəl yaxından nəzər et zoquna məstanələrin

به سوی میخانه به نفرت و از دور منگر
بیا و از نزدیک نظری بر ذوق مستان انداز

Aşiqin dərdinə biraz yenə meydəndir əlac
Yoxsa kim səbr qılar coruna biganələrin

بر درد عاشق تنها علاج کمی از می هست
وگرنه چه کسی تاب ستم بیگانگان را دارد

Vahid heç olmasa dərd yaridir aləmdə yenə
Bizə rəhm eyləsə mindən biri cananələrin

واحد، درد دنیا دست کم نصف می شود
اگر یک در هزار جانانه ها به ما رحم روا دارند

Əli Vahid

Birdə Cəvan Olmağıma(دوباره جوان شدنم): علی آقا واحد

Bir səbəb yox demə rüsvaye cəhan olmağıma
Gunçə ağzın kimi xəlq içrə nəhan olmağıma

نگو که سببی نیست برای رسوای جهان شدنم
همچون دهان غنچه ات در میان خلق پنهان شدنم

Məni səd heyf qocatti bu gözəllər sitəmi
Yoxdur ümmid daxi birdə cəvan olmağıma

صد افسوس که این ستم زیبارویان مرا پیر کرد
امیدی دگرباره نیست به دوباره جوان شدنم

Qamətin cilvəsi çeşmimdə gəzir vəchi odur
Çeşmətək hər yana ey sərv rəvan olmağıma

جلوه ی قامتت در دیده ام می گردد و از این روی
همچون چشمه روانم ای سرو به هر سوی

Mumiyanın həvəsi gunçə dəhanin fikri
Səbəb oldu belə binam o nişan olmağıma

هوس جسمت و فکر دهان غنچه ات
این چنین سبب شد به بی نام نشان شدنم

İntizarım ki verəm canımı görcək üzünü
Nola ey gül bir əlac et nigəran olmağıma

انتظارم این است که به محض دیدن رویت جان فدا کنم
چه می شود ای گل؛ علاجی کن بر این نگرانی ام

Ey Müniri(1) yanıram eşq oduna Azərə(2) de
Azər olsa yanacaq şöləfişan olmağıma

ای "منیری" در آتش عشق می سوزم به "آذر" بگو
اگر آتش هم باشد در شعله فشانی ام خواهد سوخت

Vahidəm dərd o gəme gurbətə tabım yoxdur
Var ümidim yenə ölkəmdə əyan olmağıma

"واحدم" تاب و توان درد و غم غربت را ندارم
امید به دوباره پدیدار شدن در سرزمینم دارم.

Əli.Vahid

(1): شاعر آقا داداش منیری
(2): شاعر مشدی آذر حاجی محمدزاده