Her kim ki kıskanclık gölünde yüzer
Bilsin ki ulaşamaz o kaf dağına
Bülbül ki aşk denizlerinde gezer
Uçamaz ki başka güllerin narına
هر کس که در برکه ی حسادت شنا کند
بداند که نمی تواند به کوه قاف رسید
بلبلی که بر روی دریاهای عشق بپرد
بر فراز دریاهای دیگر که نمی تواند بپرد
Her kim ki bencillik dağına tırmanır
Bilsin ki kaderi yalnız kalmaktır
Her kim ki hırs ovalarında saklanır
Avladım zanneder ama kendi avlanır
هر کس که از کوه خودخواهی بالا برود
بداند که سرنوشتش تنها ماندن است
هر کس که در دشت طمع پنهان می شود
می پندارد که صید می کند اما خویش صید می شود
Her kim ki hakikat ormanında bekler
Bilsin ki hatasız çıkamaz yarına
Her kim ki inkar limanında demirler
Eremez hiç bir zaman gönlünün sırrına
Her kim ki ayrılık vadisinde durur
Bilsin ki ne ararsa kendinde durur
هر کس که در جنگل حقیقت منتظر بماند
بداند که بدون خطا نمی تواند به فردا برسد
هر کس که در بندر انکار لنگر بیندازد
هیچ گاه نمی تواند به سرّ درونش برسد
هر کس که در وادی تنهایی می ایستد
بداند که هر چه بجوید در خویش می یابد
Biz milyonlarca kuştuk kaf dağına kanat açtık
Acı çektik yaralandık bilmiyorduk aldandık
Kimimiz yollarda kaldık dünya malına kandık
Kimimiz sebat ettik yedi vadiyi aştık
ما میلیون ها پرنده بودیم که به سوی کوه قاف پر گشودیم
درد کشیدیم؛ زخمی شدیم؛ اما نمی دانستیم که فریب خورده ایم
چه کسانی از ما که در راه ها ماندیم و به مال دنیا فریفته شدیم
چه کسانی از ما که ثابت قدم بودیم و هفت صحرا را گذشتیم
Gönül bu durmaz uçar zaman mekan tanımaz
Uzun yol yolcusudur bulmadan aşkı durmaz
Gönül bu durmaz uçar uzak yakın tanımaz
Gönül yol yorgunudur yanmadan huzur bulmaz
Gönül durma uç
Yorulma uç
.Yılma uç
دل است این، نمی ایستد و پرواز می کند؛ زمان و مکان نمی شناسد
رهروی راه های طولانیست، پیش از یافتن عشق باز نمی ایستد
دل است این، نمی ایستد و پرواز می کند؛ دور و نزدیک نمی شناسد
دل خسته ی راه هاست؛ پیش از سوختن به آرامش نمی رسد
ای دل، نمان؛ پرواز کن
خسته نشو؛ پرواز کن
بی ترس باش؛ پرواز کن.
Candan. Erçetin