به یاد عدنان شن سس که چند روز پیش از پیش ما رفت:
İçelim arkadaş benim
derdim çok
İçelim arkadaş derdime çare yok
İçelim arkadaş bu gün keyfim yok
İçelim arkadaş tadım tuzum yok
بیا بنوشیم دوست من که دردم زیاد است
بیا
بنوشیم دوست من که بر دردم چاره ای نیست
بیا
بنوشیم دوست من که امروز سر کیف نیستم
بیا
بنوشیم دوست من که حال و دماغ ندارم
Dostlar acı söyler, düşmanlar sevine dursun
Bir büyük içtim ben, şifalar olsun
Mezem biraz peynir, birazda zeytin olsun
İçelim arkadaş içelim işte
İçelim arkadaş sarhoşum işte
دوستان تلخ سخن می رانند؛ تا دشمنان به شادی بایستند
نوشیدم
بسی سترگ؛ نوشم باد
مزه ام
کمی پنیر و کمی زیتون باشد
بیا
بنوشیم دوست من، بنوشیم اکنون
بیا
بنوشیم دوست من، که سرمستم اکنون
Doldur be meyhaneci, boş
kalmasın kadehim
Doldur be meyhaneci, hiç bitmiyor dertlerim
Doldur be meyhaneci, çabuk doldur içeyim
Doldur, doldur, doldur, doldur, gitsin
پر کن پیاله را ساقی، تا قدحم خالی نماند
پر کن پیاله را ساقی، که دردهایم هیچ تمامی ندارند
پر کن پیاله را ساقی، زود پر کن تا بنوشم
پر کن، پر کن، پر کن، پر کن تا سر
Doldur be meyhaneci yanıyor içim
içim
Doldur be meyhaneci hiç bitmiyor dertlerim
Doldur be meyhaneci kör kütük sarhoşum o biçim
Doldur Doldur Doldur Doldur Gitsin
پر کن پیاله را ساقی که درونم بسی می سوزد
پر کن پیاله را ساقی که دردهایم هیچ تمامی ندارند
پر کن پیاله را ساقی،به سان پروانه ای کور مست هستم
پرکن، پر کن، پر کن، پر کن تا سر
İçelim arkadaş hiç umudum
yok
İçelim arkadaş bugün havam yok
İçelim arkadaş benim gözüm tok
İçelim arkadaş muhabbetim yok
بیا بنوشیم دوست من که هیچ امیدی ندارم
بیا
بنوشیم دوست من که امروز حال و هوا ندارم
بیا
بنوشیم دوست من که چشمم سیر است
بیا
بنوشیم دوست من که محبتی ندارم